‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg Rebecca, haar stem nauwelijks hoorbaar.
‘Iets maken,’ antwoordde Jonah. ‘Mijn tante heeft het me geleerd toen ik klein was. Ze zei dat papier luistert als je er voorzichtig mee omgaat.’
Rebecca keek met voorzichtige belangstelling toe hoe het papier veranderde in een klein vogeltje, met ietwat onregelmatige vleugels, maar onmiskenbaar levend van vorm. Jonah legde het op haar deken.
‘Voor jou,’ zei hij.
