Adrian en ik hadden twee jaar lang een diepe liefde gedeeld voordat we trouwden. In die tijd was hij attent, zachtaardig en oprecht. Ik was ervan overtuigd dat ik de gelukkigste vrouw ter wereld was. Ons huwelijk was gevierd met de goedkeuring en zegen van beide families.
Als huwelijksgeschenk gaf mijn moeder ons een huis met drie verdiepingen. Het stond volledig op mijn naam geregistreerd en was gebouwd met een leven lang hard werken en sparen. Het was niet zomaar een huis: het was haar opoffering, haar liefde, haar nalatenschap.
Nadat ik getrouwd en schoondochter was geworden, deed ik er alles aan om ons kleine huis te beschermen. Ik werkte bij een bank en vertrok vaak voor zonsopgang en kwam pas laat in de avond terug. Door dit schema kon ik niet altijd koken of het huishouden doen, zoals mijn schoonmoeder van me verwachtte.
Lilibeth, mijn schoonmoeder, was nooit tevreden met me. Voor haar hoorde een « goede echtgenote » thuis te blijven, alle maaltijden te bereiden en haar man tot het middelpunt van haar universum te maken. Toch heb ik nooit tegengesproken. Ik heb me stilzwijgend aangepast, in de hoop dat geduld uiteindelijk haar acceptatie zou opleveren.
Het voorspelde verraad
Op een avond, zonder enige waarschuwing, stortte alles in elkaar.
Adrian kwam afstandelijk en gespannen thuis. Hij ging zitten en zei dat we « een serieus gesprek » moesten hebben. Nog voordat hij iets had gezegd, voelde ik een kramp in mijn borst.
‘Het spijt me,’ zei hij koud. ‘Er is iemand anders. Ze is zwanger.’
Een paar seconden lang begreep ik het niet. De woorden leken onwerkelijk. Mijn hart werd samengeperst in een onzichtbare bankschroef. Wat me het meest kapot maakte, was niet alleen het verraad, maar ook de kalmte waarmee hij het aankondigde, alsof hij een contract aan het sluiten was in plaats van ons huwelijk te vernietigen.
Een week later arriveerde zijn hele familie bij mij thuis.
Er waren er zes in mijn woonkamer: Adrian, zijn ouders, zijn zus en zwager… en die andere vrouw. Zijn maîtresse. Naar verluidt zwanger. Ze zaten comfortabel in het huis dat mijn moeder me had gegeven en keken me zonder enige schaamte aan.
