Het werk begon snel. Hekken werden afgebroken, het huis gerenoveerd en schuren gebouwd op de plek waar de paarden vroeger vrij graasden. Naarmate de plek veranderde, werd Alexis’ gedrag jegens mij harder.
Eerst kreeg ik opmerkingen, daarna bevelen. Ze corrigeerde me waar anderen bij waren, liet me schoonmaken, koken en afwassen voor de klanten. Ik dacht dat ik hielp, dat ik een bijdrage leverde aan het familiebedrijf. Toen werd ik verbannen naar een kleine, raamloze kamer, een soort opslagruimte.
Op een dag, tijdens het zoeken naar documenten, ontdekte ik de waarheid: het huis en de grond stonden officieel op hun naam. Het was geen tijdelijke regeling. Ik was misleid.
Toen ik haar ermee confronteerde, antwoordde Alexis koeltjes dat ik er niets van begreep, dat het voor ieders bestwil was. Vanaf dat moment stapelden de vernederingen zich op.
Tot dinsdagochtend.
Na een absurde ruzie over een zogenaamd gebroken vaas, verklaarde George kalm dat ik te oud was geworden om nog nuttig te zijn. Alexis stelde vervolgens het ultimatum dat alles veranderde.
Op dat moment verdwenen angst en naïeve hoop als sneeuw voor de zon. Ik antwoordde simpelweg dat ik wegging. Maar eerst moest ik nog even bellen.
In mijn kleine kamer vond ik een vergeelde envelop die ik al dertig jaar bewaarde. Daarin zat het bewijs van een geheim dat ik mijn dochter nooit had verteld.
Ik heb Jims advocaat gebeld. Ik heb hem verteld dat het tijd was om actie te ondernemen.
Wat Alexis niet wist, was dat het geld van haar vader afkomstig was van verduistering. Jim was op de vlucht geslagen voor justitie en had alles aan mij opgebiecht in brieven die ik bewaard heb om mijn dochter te beschermen.
Die dag begreep ik dat ik haar niet langer ten koste van mijn eigen waardigheid zou beschermen.
Ik verliet het huis met een kleine koffer. Toen Alexis me vroeg of ik voor het verzorgingstehuis of de wei had gekozen, zei ik dat ik voor iets anders had gekozen. Dat zijn acties gevolgen zouden hebben.
De juridische strijd was lang en zwaar. Het bewijs sprak voor zich. De fraude werd erkend. Ik kreeg mijn huis terug, een deel van mijn erfenis en, het allerbelangrijkste, mijn stem terug.
