Bij de ingang van de spoedeisende hulp van het San Carlos Klinisch Ziekenhuis duwde ik, bijna buiten adem, de deur open. Een verpleegster snelde naar me toe, gealarmeerd door mijn uitdrukking.
Die zaterdagmiddag in Madrid zal ik nooit vergeten.
Mijn zoon en schoondochter vroegen me om op hun twee maanden oude baby te passen terwijl ze wat boodschappen gingen doen. Ik stemde graag toe – ik had immers al lang uitgekeken naar de gelegenheid om tijd door te brengen met mijn eerste kleinkind. Toen ze aankwamen, lag de kleine vast te slapen in zijn kinderwagen, warm ingewikkeld in een lichtblauwe deken. Na een kort afscheid ging de deur dicht en waren we ineens met z’n tweeën.
Aanvankelijk leek alles volkomen normaal. Ik maakte een warme fles klaar, zorgde ervoor dat de kamer niet te koud was en nestelde me comfortabel op de bank met hem in mijn armen. Maar slechts enkele minuten later begon hij te huilen. Niet van de honger. Niet van vermoeidheid. Het was een pijnlijke, wanhopige huilbui die mijn borst samenknijpte.
Ik heb alles geprobeerd: hem wiegen, zachtjes voor hem zingen, zoals ik vroeger met baby’s deed. Maar hoe meer ik hem probeerde te troosten, hoe meer hij overstuur leek. Zijn kleine lijfje spande zich aan en kronkelde van ongemak. Er was iets mis. Dit was geen normaal huiltje.
Omdat ik dacht dat het gas was, hield ik het tegen mijn arm en klopte zachtjes op zijn rug. Het gehuil werd alleen maar erger. Ik voelde een ongemakkelijk gevoel in me; mijn instinct zei me dat ik hem moest laten onderzoeken.
Ik legde hem voorzichtig op het bed en tilde zijn kleine pakje op om naar zijn luier te kijken. Wat ik zag, deed mijn hart stilstaan. Mijn handen trilden en een golf van angst overspoelde me. De baby schreeuwde en ik probeerde kalm te blijven en na te denken.
‘Mijn God…’ mompelde ik, nog steeds niet helemaal in staat om het te bevatten.
Zijn gehuil dwong me tot actie. Zonder aarzeling wikkelde ik hem in een deken, omhelsde hem zo stevig mogelijk en rende de deur uit. Een moment later stond ik al een taxi aan te houden.