‘Ik dacht dat ik rugpijn had, maar het bleek een zeldzame ontstekingsziekte te zijn die niet te genezen is’
« Ik kon moeilijk accepteren dat ik de rest van mijn leven pijn zou hebben. »
Zeven jaar geleden werd ik wakker met lichte pijn in mijn onderrug. De pijn kwam uit mijn rechterheup, maar ik dacht er niet te veel over na – ik beschouwde het als een tijdelijk ongemak en dacht dat ik het wel zou kunnen weglopen.
Maar de pijn ging niet weg. Na twee weken worstelen met de pijn in mijn baan in de horeca, merkte mijn manager dat ik mank liep en mijn gewicht ongemakkelijk naar mijn linkerbeen verplaatste om wat verlichting te krijgen. Tot dat moment had ik me niet gerealiseerd hoe erg het er van buitenaf echt uitzag. Mijn manager raadde me aan om me door een arts te laten onderzoeken.
Ik was toen 21 en ik dacht dat wat ik ook had, makkelijk te behandelen zou zijn. De dokter deed een lichamelijk onderzoek terwijl ik rek- en strekoefeningen deed om te kijken wat pijn deed en wat ik niet kon, maar hij wist niet wat de oorzaak van de pijn was. Dus zei hij dat ik een paar dagen niet op mijn benen moest staan en dat het dan wel goed zou komen.
Ik betwijfelde of mijn pijn verband hield met een ernstige aandoening. Maar ik knapte niet op. En na die dag ben ik nooit meer aan het werk gegaan.
Ik wist dat er iets niet klopte.
Na een week ging ik van mank lopen naar niet meer kunnen bewegen zonder scherpe en ondraaglijke pijn. Ik kon niet geloven dat mijn leven zo snel veranderde. Ik was een extreem actief persoon, die graag wandelde en sportte, maar nu was ik vermoeid en overmand door ongemak. Ik was volledig bedlegerig en de pijn was zo slopend dat ik hulp nodig had om iets te doen; ik kon niet eens mijn bed uit komen. Mijn pijnniveau was hoog, meestal tussen de zeven en acht dagen.
Ik maakte een aparte afspraak met mijn huisarts. Zij zag meteen dat er iets ernstigs aan de hand was, omdat ik mijn pijn zo serieus beschreef.
Gezien hoe ik me mentaal en fysiek voelde, dacht ze niet dat het alleen maar spierpijn was door het verrekken van mijn rug. Hoewel ik nog geen officiële diagnose had (en die pas maanden later zou krijgen), schreef de dokter me fysiotherapie voor en verwees me door naar een neuroloog, een reumatoloog en een neurochirurg. Ook liet ze een MRI en een röntgenfoto maken, gewoon om alle details te checken.
Met dank aan Steff Di Pardo
Als je in Toronto, Canada woont, is het altijd afwachten om een afspraak te krijgen bij een specialist. Canada heeft een door de overheid gefinancierd zorgstelsel, wat heeft geleid tot beperkte middelen voor specialistische zorg en inconsistentie bij huisartsen om geavanceerde diagnostische tests te kunnen voorschrijven, volgens een onderzoek in het Canada Family Physician Journal . Terwijl ik de klok zag tikken tot mijn afspraakdata, ging ik trouw twee keer per week naar mijn afspraken met fysiotherapie.
Wordt vervolgd op de volgende pagina 👇
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
