« Je bent met hem getrouwd, niet met haar »
Die nacht huilde Jessica. Maar niet in het bijzijn van Evelyn. Zelfs niet voor James.
Ze stond gewoon voor de spiegel en deed zichzelf een stille belofte: je bent met hem getrouwd, niet met haar. Je krijgt het leven. Ze snapt het drama. Laat haar het hebben.
Het werkte een tijdje.
Totdat Willa werd geboren.
De opmerkingen begonnen op de dag dat Willa arriveerde
James had gehuild toen hij zijn pasgeboren dochter vasthield.
Jessica had dat ook, maar de hare was een stille kreet. Het soort dat komt wanneer een liefde die zo groot is in je leven komt dat je plotseling begrijpt waarom mensen zeggen dat ze voor iemand ten strijde zouden trekken.
« Ik zou de wereld voor je bevechten, » fluisterde ze tegen Willa.
Maar toen kwam Evelyn op bezoek… En ze merkte iets op.
‘Dit haar,’ zei Evelyn, terwijl ze in een lok van het zachte, golvende haar van haar kleindochter kneep. « Niemand in onze familie heeft zulke krullen. We hebben allemaal steil haar. »
Jessica lachte.
Maar Evelyn deed dat niet.
