Op het eerste gezicht lijkt het een gewone vuist. Maar kijk eens goed: de duim zit tussen de vingers. Een klein detail dat alles verandert. Deze handeling, voorheen bekend als « een vijg maken », was aanzienlijk meer dan een fysieke grimas. Het vertelde een verhaal, zond een subtiele boodschap uit en bood af en toe zelfs bescherming. Nieuwsgierig? Wacht maar tot je alles hebt ontdekt wat het verbergt.
Een woordeloze weigering: wanneer het gebaar luider sprak dan de stem
Stel je voor: je bent in een 19e-eeuws plattelandsdorpje. De deurwaarders kloppen op de deur. Als reactie? Een vijg die discreet uit het raam wordt gehouden. Geen reden om te schreeuwen of in opstand te komen: dat kleine gebalde vuistje met de duim erin zei alles. « Je krijgt niks! », « Je kunt altijd dromen! » of « Op jou! »
In de Franse volkscultuur was dit gebaar een duidelijk signaal om nee te zeggen. Zonder conflict, zonder uitleg, gewoon een stil teken, maar wel een met een sterke betekenis.
Zeer ouderwetse wortels… en een vleugje magie
De vijg is niet nieuw. In het oude heidense Rusland dacht men dat dit signaal boze geesten verdreef en beschermde tegen het boze oog. De gesloten vuist vertegenwoordigde verborgen kracht en de gekrulde duim werkte als een talisman.
