De telefoon ging opnieuw. Dit keer was het Igor.
Len… ik weet niet hoe ik mijn excuses moet aanbieden, » klonk zijn stem ongewoon nuchter. « Mam is helemaal gek geworden. Ik hoorde net dat ze een rechtszaak heeft aangespannen…
« Het is te laat om je te verontschuldigen, » antwoordde Lena koel. « Je moeder heeft alle grenzen overschreden. »
« Ik… ik kan helpen, » bood Igor plotseling aan. « Ik heb wat documenten… Bewijs dat we geen geld samen hadden. Mam bluft gewoon. »
Lena verstijfde. Waarom besloot hij plotseling te helpen? Ze kon hun laatste gesprek nauwelijks geloven:
En wat wil je hiervoor hebben?
Er viel een stilte aan de andere kant van de lijn.
Niets. Het is gewoon… Ik besefte eindelijk wie ze werkelijk is. En wat een klootzak ik was.
Lena wist niet of ze deze woorden moest geloven. Maar ze had geen keus – de dagvaarding lag al op tafel.
« Oké, » zei ze uiteindelijk. « Neem je documenten mee. Maar ik waarschuw je: als dit weer een truc is… »
« Dit is geen truc, » onderbrak Igor. « Ik ben er over een uur. »
Die avond zat Lena aan de keukentafel , omringd door papieren. Igor had inderdaad documenten meegenomen – bankafschriften, hun oude huwelijkscontract (dat Galina Petrovna altijd « dom » noemde), zelfs een paar van zijn eigen aantekeningen. Alles bevestigde dat zij en Igor geen gezamenlijk spaargeld hadden.
« Weet je wat het grappigste is? » zei Igor onverwachts, terwijl hij naar de dagvaarding keek. « Mijn moeder heeft zelf bevestigd dat we geen geld hadden. Hier, punt 12: « De gedaagde had geen stabiel inkomen. » Hoe gaat ze bewijzen dat je iets hebt gestolen als je, volgens haar eigen woorden, geen geld had?
Lena voelde de spanning van de afgelopen dagen plotseling afnemen. Ze keek haar ex-man aandachtig aan – voor het eerst in jaren sprak hij verstandig en… menselijk.
« Dank je, » zei ze zachtjes. « Ik had niet verwacht… »
Igor keek verlegen naar beneden:
Nou ja… ik besef nu pas dat mijn moeder nooit aan mijn geluk dacht. Alleen aan controle. – Hij zuchtte diep. – Trouwens, over de rechtszaak… Daar zal wel één probleem zijn.
Welk ander « probleem »? – Lena werd op haar hoede.
Mama sleept haar vriendin, een gepensioneerde rechter, mee. Ze werkten samen op school. Ze kan invloed uitoefenen…
Lena voelde de misselijkheid weer opkomen. Zou deze vreselijke vrouw echt overal haar voordeel mee kunnen doen?
Op dat moment ging de deurbel opnieuw. Op de drempel stond… Valentina Semjonovna, hun buurvrouw van beneden.
« Lenochka, het spijt me dat ik niet heb gebeld, » kletste ze, « maar ik heb iets ontdekt! Je schoonmoeder… O, ik weet niet eens hoe ik het moet zeggen… Ze heeft je niet zomaar aangevallen! »
Wat bedoel je? – Lena werd op haar hoede.
Valentina Semyonovna keek om zich heen, alsof ze wilde controleren of er iemand meeluisterde, en fluisterde:
Ze heeft problemen met huisvesting! Het blijkt dat haar huis in het dorp – dat ze haar « datsja » noemt – op andermans grond staat! Er loopt nu een rechtszaak en ze zou eruit gezet kunnen worden! Dus ze is op zoek naar een plek om te wonen!
Lena en Igor wisselden een blik uit. Alles viel plotseling op zijn plaats.
« Dus dat is het… » zei Lena langzaam. « Ze is niet zomaar boos. Ze is in paniek.
Igor knikte somber:
Dat betekent dat ze niet zomaar het appartement wil afpakken… Ze heeft een plek nodig om te wonen.
Valentina Semyonovna glimlachte triomfantelijk:
En ik heb een idee hoe ik het kan gebruiken…
Drie dagen voor de rechtszaak sorteerde Lena nerveus de documenten op de keukentafel, perfect geordend. De advocaat die ze had gecontacteerd, verzekerde haar dat de zaak praktisch te winnen was. Maar de gedachte dat Galina Petrovna haar connecties kon gebruiken, gaf haar geen rust.
De deurbel ging en ze schrok. Valentina Semjonovna stond op de drempel met een dikke map in haar handen.
« Kom binnen, » leidde Lena haar buurvrouw de keuken in. « Wil je thee? »
« Het is te laat voor thee, » wuifde de buurvrouw met haar hand en sloeg de map met een triomfantelijke blik op tafel. « Hier, ik heb hem stukje bij beetje verzameld. Alle ins en outs van je schoonmoeder. »
Lena opende voorzichtig de map. Er zaten kopieën van documenten, krantenknipsels en uitdraaien van forums in. Alles wat Galina Petrovna aanging.
— Hier, — Valentina Semjonovna wees met haar vinger naar de rechterlijke uitspraak. — Haar datsja is inderdaad tot illegale bouw verklaard. Ze wordt over een maand uit haar huis gezet. En dit — Valentina sloeg de bladzijde om — is haar kredietgeschiedenis. Vijf hypotheekachterstanden.
Lena keek verrast op:
— Waar heb je al deze documenten vandaan?
De buurman glimlachte sluw:
– Mijn neef werkt bij een bank. En mijn kleinzoon is journalist bij een lokale krant. Toen ik hen vertelde dat je schoonmoeder je vergiftigt, wilden ze zelf ook graag helpen.
Lena bladerde door de documenten en met elke pagina groeide haar verbazing. Het bleek dat de voorbeeldige Galina Petrovna, die anderen altijd leerde hoe te leven, zelf diep in de schulden zat.
« En dat is nog niet alles, » de buurman pakte een dictafoon. « Luister. »
Op de opname was de stem van Galina Petrovna te horen:
– Nou en, een rechtszaak! Mijn Ljoedmila Semjonovna is een vriendin van de rechter. Zij regelt alles. Het belangrijkste is dat die bitch Lenka mijn huis niet verraadt…
Lena werd bleek:
– Dit… Dit is direct bewijs van collusie!
« Precies, » knikte Valentina Semjonovna. « En ik heb nog iets. »
Ze haalde een foto tevoorschijn. Daarop stond Galina Petrovna naast een vrouw in een gewaad bij de ingang van de rechtbank.
– Het is gisteren gebeurd. Je schoonmoeder heeft echt met de rechter gesproken.
Lena haalde diep adem. Nu had ze een wapen. Maar hoe moest ze het gebruiken?
De volgende ochtend kreeg ik een telefoontje van Igor.
« Len, je gelooft het niet, » klonk zijn stem opgewonden. « Mam heeft net gebeld. Ze biedt… een schikking aan. »
« Welke andere overeenkomst? » vroeg Lena geschrokken.
« Ze zegt dat ze bereid is de rechtszaak in te trekken als je… » Igor aarzelde, « als je haar een maand of twee bij je laat wonen. »
Lena barstte in lachen uit:
– Is ze helemaal gek geworden? Na alles wat er gebeurd is?
« Dat zei ik toch, » zuchtte Igor. « Toen begon ze te schreeuwen dat ze er helemaal voor zou gaan. Len, wees voorzichtig – ze is iets van plan. »
Na het gesprek bekeek Lena alle documenten nog eens. Plotseling viel haar blik op een van de bijlagen bij de claim: een inkomensverklaring. Diezelfde Ljoedmila Semjonovna, haar vriendin en rechter. En toen drong het tot haar door…
…Het was benauwd in de rechtszaal. Lena zat aan de tafel van de gedaagde en probeerde de aanklager niet aan te kijken. Galina Petrovna daarentegen fluisterde demonstratief tegen een oudere vrouw in een formeel pak – diezelfde Ljoedmila Semjonovna.
« De zitting is geopend! » kondigde de secretaris aan.
Toen de rechter de rechtszaal binnenkwam, zag Lena Ljoedmila Semjonovna veelbetekenend hoesten. De rechter, een jongeman van rond de veertig, keek haar niet eens aan.
“Er is een civiele zaak in behandeling over de claim van Smirnova G.P. tegen Vasilyeva E.N. voor erkenning van eigendomsrechten,” begon de secretaris monotoon.
Galina Petrovna glimlachte zelfvoldaan. Het leek alsof ze haar overwinning al vierde. Maar toen de rechter haar vroeg om bewijs te leveren, stak Lena plotseling haar hand op:
— Edelachtbare, voordat we beginnen, wil ik een motie indienen over het bestaan van een belangenconflict.
Er viel een stilte in de zaal. De rechter fronste:
– Leg uit.
Lena stond kalm op:
– Burger Smirnova heeft een persoonlijke relatie met de voormalige rechter van deze rechtbank, Ljoedmila Semjonovna Kovaleva. Dit wordt bevestigd door foto’s van hun ontmoetingen buiten het gerechtsgebouw de dag vóór de zitting. Bovendien, – Lena haalde een document tevoorschijn, – staat mevrouw Kovaleva garant voor de lening van mevrouw Smirnova. Dit schept een duidelijk belang bij de uitkomst van de zaak.
Galina Petrovna sprong op van haar stoel:
– Dit is laster! Welke leningen? Welke foto’s?
