Maandenlang had Tess, een jonge, werkende moeder, last van aanhoudende buikpijn. Ze dacht dat het een tijdelijke spijsverteringsstoornis was of gewoon een postnatale disbalans. Ook haar arts zag niets verontrustends. Toch ging achter de pijn een veel donkerdere realiteit schuil: darmkanker in stadium 4. Hier is haar verhaal, de onopgemerkte signalen en de belangrijke lessen die ze eruit leerde.
De eerste tekenen worden te vaak geminimaliseerd
In het begin had Tess af en toe last van buikkrampen. Niets bijzonders, althans niet oppervlakkig. Deze pijnen, die zich heel laag in de buik bevonden, deden denken aan pijnlijke menstruaties of endometriose. Langzaam maar zeker werden ze ondraaglijk en drukten ze haar op de grond, ineengedoken van de pijn. En toch, ondanks deze waarschuwingssignalen, kwam er geen precieze diagnose.
Analyses die geruststellen… ten onrechte
Er werd inderdaad bloedonderzoek gedaan. Het resultaat: ijzertekort en aanhoudende bloedarmoede. Dit zijn veelvoorkomende symptomen bij veel vrouwen, vaak toegeschreven aan een onevenwichtige voeding of een recente bevalling. Omdat Tess altijd al last had gehad van dit soort onevenwichtigheden, maakte ze zich niet al te veel zorgen. Toch werden deze symptomen wel degelijk in verband gebracht met haar kanker.
