Die avond begon alles als in een mooie film. Mijn man en ik hadden een uitnodiging gekregen voor een diner bij zijn vriend en diens vrouw. Ik koos lang een jurk uit — ik wilde waardig en echt feestelijk uitzien. De avond beloofde aangenaam te worden: gelach, lichte gesprekken, lekker eten, kaarsen en glazen champagne.
Maar één onhandige beweging veranderde alles. Tijdens het diner liet ik per ongeluk een stukje vlees op mijn jurk vallen. Het leek een kleinigheid, maar het gezicht van mijn man veranderde meteen: van vrolijk naar hard.
Ik kende die blik. Hij reageerde vaak zo, en na zulke kleinigheden kregen we altijd ruzie. Ik verdroeg zijn karakter uit liefde, maar diep vanbinnen leefde altijd de gedachte aan een scheiding.
En toen, recht voor de gasten, draaide hij zich naar iedereen en zei met een koude glimlach:
— Vergeef mijn koe. Ze weet niet hoe ze zich in gezelschap moet gedragen. Stop met eten! Je bent al dik genoeg.
In de kamer viel een ijzige stilte. Zijn vriend en diens vrouw verstijfden, ongelovig over wat ze hoorden. Ik voelde een golf van pijn in mijn borst opkomen, maar in plaats van tranen glimlachte ik geforceerd.
— Wat doe je? — mengde zijn vriend zich in. — Je vrouw heeft een prachtig figuur!
— Nou en? Mag je de waarheid soms niet meer zeggen? — leunde mijn man achterover in zijn stoel. — Ze is weer aangekomen. Het is beschamend om met haar de straat op te gaan!
— Ze is prachtig, — hield de vriend vol.
— Prachtig? — lachte mijn man. — Heb je haar zonder make-up gezien? Verschrikkelijk! ’s Ochtends word ik wakker en denk: waarom ben ik met haar getrouwd?
Op dat moment brak er iets in mij. Ik verontschuldigde mij en liep naar het toilet.
— Ga maar huilen, kalmeer je, domme vrouw, — riep hij me nog na.
In het toilet, alleen, liet ik mezelf in tranen uitbarsten. Maar samen met de tranen kwam ook de beslissing — nooit meer zou ik hem mijn waardigheid laten vertrappen. Het was tijd om wraak te nemen…
Ik keerde terug naar de woonkamer. Ik ging aan tafel zitten, deed rustig mijn trouwring af en legde hem voor mijn man neer.
— Wat betekent dit? — fronste hij.
— Ik ga scheiden.
Hij snoof:
