Jerry leunde grijnzend naar voren. « Jullie zijn amateurs. Ik zei tegen mijn vrouw dat ik de hele keuken opnieuw zou doen. »
De anderen staarden vol ongeloof. « De hele keuken? » Vroeg Bill.
Jerry knikte, deed alsof hij er trots uitzag, maar klonk een beetje nerveus. « Nieuwe kasten, nieuwe toonbanken, nieuwe vloeren – de werken. Maar het is de moeite waard om hier gewoon te zitten, deze frisse lucht in te ademen en een paar uur lang het woord renovatie niet te horen. »
De mannen lachten weer en schudden hun hoofd over hoe ver elk van hen was gegaan om een paar uur rust te verdienen.
De slimme truc van de stille
Na een tijdje merkten ze dat Frank, de vierde man, geen woord had gezegd. Hij was gewoon kalm aan het wankelen in zijn lijn, een stille glimlach op zijn gezicht.
« Oké, Frank, » zei Tom. ‘Je bent vreselijk stil geweest. Wat moest je je vrouw beloven om hier vandaag naar buiten te komen? »
Frank leunde achterover tegen zijn tacklebox en grijnsde. « Niets, » zei hij eenvoudig.
The others looked at him in disbelief. “Nothing? You expect us to believe that?”
He shrugged, eyes twinkling. “It’s true. I just set my alarm for 5:30 this morning. When it went off, I turned to my wife, gave her a little nudge, and asked her, ‘Fishing or breakfast together?’”
He paused, a mischievous grin spreading across his face. “And do you know what she said?”
The men leaned in, waiting for the punchline.
“She said, ‘Wear a sweater—it’s cold out there.’”
The Lesson in Laughter
For a moment, the group was silent—then the laughter erupted. They doubled over, wiping tears from their eyes, realizing Frank had outsmarted them all without painting, building, or renovating a thing.
Terwijl de anderen dagenlang hadden onderhandeld over hun weg naar de vrijheid, had Frank vertrouwd op humor en timing.
