Sommige beelden laten ons door de tijd heen perplex achter. Hier zit een jongetje in het gras, een boek in zijn hand en een stille glimlach. Niets verdachts, niets verontrustends. Maar achter die serene blik staat een fascinerend en onheilspellend lot op het punt zich te ontvouwen.
Het begin van een kind vol ontdekkingen.
Op een ochtend in mei, in een vredig stadje in het Amerikaanse Middenwesten, wordt een kind geboren genaamd Jeffrey Dahmer. Zijn hoopvolle jonge ouders houden hem trots in hun armen. De vader, een wetenschapsliefhebber, droomt al van een mooie toekomst voor zijn zoon, terwijl de moeder, zachtaardig maar kwetsbaar, verlangt naar een harmonieus en sereen leven.
Jeffreys vroege jaren waren gevuld met vreugde. Hij lachte vaak, verwonderde zich over elke ontdekking en stelde talloze vragen over de natuur, de sterren en de geluiden die door zijn huis galmden. Maar het leven heeft soms de wrede kracht om zelfs de meest fragiele evenwichten te verbrijzelen.
Wanneer de stilte invalt
Toen hij vier jaar oud was, veranderde een kleine chirurgische ingreep alles. De artsen stelden hem gerust en zeiden dat het niets ernstigs was. Maar bij zijn thuiskomst werd de eens zo vrolijke en spraakzame jongen stil en trok hij zich terug in zichzelf. Zijn blik verloor zijn sprankeling en werd afwezig.
De spanningen thuis lopen op. De vader is steeds vaker afwezig vanwege zijn werk, terwijl de moeder zich opsluit in haar kamer, gegrepen door een stille depressie. Jeffrey probeert ondertussen te begrijpen wat er aan de hand is. Hij creëert denkbeeldige werelden, verzint fictieve vrienden en verhalen waarin zijn ouders nooit flauwvallen.
Een fascinatie die een vreemde wending neemt.
Op een dag liet zijn vader, een scheikundestudent, hem zien hoe je dierenbotten uit de tuin schoonmaakt. Het kind, gefascineerd, keek aandachtig toe. Het geluid van de botjes die tegen elkaar kletterden, deed hem glimlachen; een vreemd, bijna muzikaal geluid. Hij noemde deze fragmenten van leven zijn ‘toverstokjes’.
Wat aanvankelijk op simpele nieuwsgierigheid lijkt, ontwikkelt zich tot een zachte, bijna rituele obsessie. Hij verzamelt insecten, zet stenen op een rij en bewaart veren en schelpen op zijn vensterbank. Achter deze ogenschijnlijk onschuldige handelingen komt geleidelijk een innerlijke wereld tevoorschijn, die zich afzondert van de rest van de wereld.
Adolescentie: het begin van een breuk
Op de middelbare school werd Jeffrey verlegen, onhandig en vaak alleen. Zijn klasgenoten vonden hem vreemd. Hij lachte wanneer dat niet mocht en verdwaalde in zijn gedachten. Op sommige dagen verstopte hij een klein flesje in zijn jas « om zichzelf moed in te spreken », grapte hij.
De leraren maken zich zorgen, maar het toch al fragiele gezin blijft passief. De scheiding vindt uiteindelijk plaats, waardoor Jeffrey alleen achterblijft in het ouderlijk huis. Precies op dat moment begint zijn leven langzaam maar zeker rustig voort te kabbelen, zonder veel ophef – als een deur die geruisloos dichtgaat.
De daling en de opleving van de populariteit
