« Zodra ik al je geld heb, jij smerige zwarte man, jij nutteloos stuk vuil, dan zijn je vuile handen het niet meer waard om welke vrouw dan ook aan te raken. »
Radhika lachte terwijl ze de scheidingspapieren ondertekende. Ze had er geen idee van dat wat er nu ging gebeuren de grootste straf van haar leven zou worden.
Arvind Sharma stond voor de rechter – een man die zijn hele leven hard had gewerkt om succes te behalen.
Hij groeide op in een kleine buurt in Lucknow, waar hij dagelijks te maken kreeg met beledigingen en discriminatie vanwege zijn donkere huid.
Maar Arvind gaf nooit op.
Jarenlang werkte hij dag en nacht en bouwde hij zijn eigen technologiebedrijf op, waarmee hij binnen een paar jaar miljonair werd.
Hij was rijk en beroemd, maar diep van binnen voelde hij eenzaamheid.
Toen kwam Radhika Verma.
Mooi, charmant, intelligent – en ogenschijnlijk verliefd op hem.
Maar achter haar lieve woorden en glimlachjes ging een duistere waarheid schuil.
Radhika kwam uit een familie waar vooroordelen op basis van kaste en huidskleur diepgeworteld waren.
De eerste keer dat Arvind haar familie ontmoette, zag hij de afkeer en minachting op hun gezichten.
Maar verblind door liefde negeerde hij alle tekenen – in de overtuiging dat hij eindelijk de familie zou vinden waar hij altijd naar verlangde.
Maanden na de bruiloft begon Radhika’s ware aard zich te openbaren.
Ze bespotte Arvind, noemde hem ‘zwart’ en beledigde hem in het bijzijn van haar vrienden vanwege zijn huidskleur en achtergrond.
« Als hij geen geld had, zou ik nooit met deze zwarte man samenwonen. Hij walgt van me, »
zei ze, en haar vrienden lachten.
Geleidelijk aan werd ze afstandelijk – vreemde excuses, telefoontjes laat op de avond, leugens…
Arvind vermoedde dat ze met een andere man was, maar hij gaf haar nog een laatste kans – omdat hij geloofde dat het huwelijk een belofte was.
Maar op een nacht zag hij Radhika met eigen ogen met een andere man.
Hij was kapot.
De pijn was intens, maar hij nam zijn besluit: scheiden.
De dag van de scheiding brak aan.
Ze zaten tegenover elkaar in de rechtszaal.
Arvind ondertekende zwijgend de papieren.
Radhika grijnsde en zei luid genoeg zodat iedereen het kon horen:
