Voorstanders van de belangen van ouderen benadrukten dat intimiteit de geestelijke gezondheid, de levensverwachting en de emotionele stabiliteit op elke leeftijd verbetert.
Carmen werd onbedoeld een symbool van verzet tegen het stille verdwijnen van het innerlijke leven van ouderen.
Hun huwelijksplannen waren eenvoudig: een kleine tuin, muziek van de familie en geloften gebaseerd op eerlijkheid in plaats van beloftes van eeuwige trouw.
Hij erkende openlijk dat de eeuwigheid kort kan zijn, maar dat de betekenis van het leven niet in jaren wordt gemeten.
De familie werd geleidelijk aan milder; sommigen boden hun excuses aan, anderen voelden zich nog steeds ongemakkelijk, maar leerden wel luisteren.
Carmen eiste nooit goedkeuring, alleen respect, een grens die ze subtiel maar vastberaden oplegde.
