Het geheime pakketje
Toen de begrafenis voorbij was, groeide het ongemak in mij alleen maar. Toen de laatste gasten waren vertrokken en de directeur me wat ruimte gaf, liep ik langzaam nog een keer naar de kist.
Mijn hart bonkte luid in mijn oren toen ik me bukte. Daar was het – de hoek van een in stof gewikkeld pakketje, verborgen onder de plooien van grootmoeders blauwe jurk, precies die ze droeg bij mijn afstudeerfeest.
Met trillende handen haalde ik het eruit en stopte het in mijn tas. “Het spijt me, oma,” fluisterde ik en raakte haar koude hand aan. “Maar je hebt me altijd geleerd de waarheid te volgen.”
Het verleden ontwarren
Thuis zat ik in grootmoeders oude fauteuil met het pakketje op mijn schoot. Het was gewikkeld in haar blauwe zakdoek, geborduurd met een delicate “C”.
Ik herinnerde me hoe ik haar ooit had zien borduren terwijl ze zachtjes verhalen uit haar jeugd vertelde.
Ik maakte het touwtje los en wat ik vond, deed mijn borst samentrekken – brieven, tientallen ervan, allemaal aan mijn moeder geadresseerd, in grootmoeders vertrouwde handschrift.
De eerste, gedateerd drie jaar geleden, begon eenvoudig:
“Victoria,
ik heb gemerkt dat er geld verdwijnt. Ik wilde geloven dat het een vergissing was. Maar ik ken de waarheid. Stop alsjeblieft voordat je alles verliest. Ik wil je helpen, maar je keert je steeds weer af…”
Ik las ze één voor één. Sommigen vol bezorgdheid, anderen vol teleurstelling, uiteindelijk met resignatie.
De laatste deed me verstijven:
“Alles wat ik heb, gaat naar Emerald. Ze heeft me onvoorwaardelijke liefde getoond. Ik zal altijd van je houden, maar ik kan je niet meer vertrouwen.”
Een te late brief
Onderaan de stapel lag een andere brief – niet van grootmoeder, maar van mijn moeder. Het handschrift was gehaast en ongelijkmatig.
“Mama, oké. Ik geef het toe. Ik heb het geld genomen. Je hebt me nooit begrepen. Maar Emerald zal het doen. Ze zal me alles geven wat ik vraag, omdat ze van me houdt. Uiteindelijk krijg ik toch wat ik wil.”
Ik legde de brief neer, mijn hart zwaar. Herinneringen kwamen terug – de dure cadeaus, de ‘noodgevallen’ wanneer ze mijn creditcard leende, haar casual vragen over grootmoeders financiën. De puzzelstukjes vielen op hun plaats.
De confrontatie
