Maart 1994. Een stel verdwijnt in de Mexicaanse woestijn tijdens een bijzondere reis. Zij was zwanger. Hij was 54 jaar oud. Ze verdwenen zonder sporen achter te laten. De politie zocht maandenlang, maar vond niets. De zaak werd vergeten. Dertien jaar later doen toeristen een gruwelijke ontdekking in the middle of nowhere: een menselijk skelet, met kabels vastgebonden aan een gigantische, stekelige cactus. Vlakbij ligt een met bloed doordrenkte roze blouse op het hete zand. Wat is er in 1994 met dat stel gebeurd?
Waarom verdwenen ze? Wie heeft dit een onschuldig persoon aangedaan? En waarom duurde het zo lang voordat de waarheid aan het licht kwam? De woestijn bewaarde dat vreselijke geheim jarenlang. Maar toen de waarheid eindelijk aan het licht kwam, was die wreeder en schokkender dan iemand zich had kunnen voorstellen. Dit is het waargebeurde verhaal van een misdaad die niemand kon oplossen en die het leven van een gezin voorgoed veranderde. Abonneer je op het kanaal om geen enkele zaak zoals deze te missen, en laat me in de reacties weten waar je vandaan kijkt.
In maart 1994 hield de Chihuahuan-woestijn zijn geheimen verborgen onder een brandende zon die het zand in een oven veranderde. Ethan Morrison, 54, hield de hand vast van Alice Patterson, 46, terwijl ze over het stoffige pad naar hun auto liepen. Het stel had besloten een speciale reis te maken om Alice’s zwangerschap te vieren. Op 46-jarige leeftijd zou ze eindelijk haar droom om moeder te worden waarmaken. De reis was begonnen als een intieme viering. Ethan, een gepensioneerde ingenieur uit Phoenix, had de route door de Mexicaanse woestijn minutieus gepland.
Alice, een kunstdocent, straalde van enthousiasme toen ze hoorde over de zwangerschap, het resultaat van jarenlang proberen en behandelen. Ze waren op de ochtend van 15 maart uit Tucon vertrokken naar een klein stadje waar ze drie dagen in een rustiek hotel zouden doorbrengen. Hun laatste contact met de bewoonde wereld vond plaats om 14.30 uur, toen Ethan zijn broer in Phoenix belde en vertelde dat het goed met ze ging en dat ze genoten van het prachtige landschap. Het gesprek werd abrupt verbroken en toen de broer probeerde terug te bellen, was de verbinding verbroken.
Niemand vermoedde dat dit de laatste keer zou zijn dat iemand hun stemmen zou horen. Drie dagen later, toen ze niet zoals gepland terugkeerden, begon het gezin een wanhopige zoektocht. De Mexicaanse autoriteiten werden gecontacteerd, maar de uitgestrektheid van de Chihuahuan-woestijn maakte elk onderzoek extreem moeilijk. Helikopters cirkelden over duizenden vierkante kilometers. Vrijwilligersgroepen speurden bekende paden af en speurhonden werden zonder succes ingezet. De auto van het echtpaar werd een week later teruggevonden, achtergelaten op een secundaire weg, ongeveer 200 km van de plek waar ze voor het laatst waren gezien.
Het voertuig was intact, met de sleutels in het contact en persoonlijke bezittingen erin. Er waren geen tekenen van een worsteling of geweld, maar er waren ook geen sporen van waar Ethan en Alice te voet heen zouden kunnen zijn gegaan te midden van die dorre uitgestrektheid. Het onderzoek duurde maanden, maar kwam geleidelijk op gang. De zaak werd ingediend als een onopgeloste verdwijning, waardoor twee ontredderde families en een hele gemeenschap in shock achterbleven. De woestijn had het echtpaar spoorloos opgeslokt en door de jaren heen was de tragedie slechts een pijnlijke herinnering geworden, bewaard in de gedachten van degenen die hen liefhadden.
