Toen Amelia’s vader haar een stuk zeep gaf en haar vertelde dat ze er koude douches mee moest nemen, had ze nooit gedacht dat hij er een kwaadaardige, verborgen agenda achter had. Haar wereld stond op zijn kop toen haar vriend haar de gruwelijke waarheid over die zeep vertelde. Ik ben altijd papa’s kleine meisje geweest, maar nu moet ik bijna overgeven als ik die woorden zeg. Ik ben niet zijn kleine meisje, en hij is niet de man die ik altijd dacht dat hij was. Laat me je vertellen waarom. Dus, ik ben altijd close geweest met mijn vader, echt HEEL close. Ik ben 23 en ik heb tot een maand geleden bij mijn ouders gewoond, omdat mijn vader nooit wilde dat ik wegging. Hij had me de tweede verdieping van het huis gegeven, waar ik mijn slaapkamer en een badkamer had. Die twee kamers in het huis waren helemaal van mij. Ze waren mijn veilige plek tot de dag
Papa begon te klagen. Mijn vader is zo iemand met een persoonlijkheid die op een kokosnoot lijkt. Je weet wel, hard van buiten en zacht van binnen. Hij heeft strikte regels en principes waar hij zich aan houdt, maar hij heeft ook die empathie van binnen die hem de beste vader ooit maakt. « Karakter zit in ongemak, » zei hij altijd tegen me. « Je moet nu het ergste onder ogen zien als je een leven vol luxe in de toekomst wilt. » Maar hij kocht me ook chocolaatjes en ijs op dagen dat ik me niet lekker voelde.
Ondertussen is mijn moeder altijd de typische, liefdevolle moeder geweest. Ze staat altijd klaar voor knuffels en kusjes en zegt nooit nee als ik haar vraag om mijn favoriete pasta te koken. Ze is altijd een lieverd geweest. Maar de laatste tijd had ik het gevoel dat mijn ouders niet meer dezelfde waren. De afgelopen maanden waren ze koud geworden en waren de liefde en zorg plotseling verdwenen.
Eerlijk gezegd had ik soms het gevoel dat ik met twee vreemden in huis woonde. Het voelde alsof we de verbinding die we altijd hadden verloren waren. Toen begonnen de onnodige klachten en het gezeur van vaders kant. « Jij en je vrienden waren gisteravond te luidruchtig! » « Je blijft te lang weg, Amy. » « Je geeft te veel geld uit aan onnodige dingen!
« Toen kwam de klacht die mijn zelfvertrouwen echt de das omdeed. « Je stinkt vreselijk, neem een koude douche en gebruik de zeep die ik je gegeven heb! » Ik stink vreselijk? Wat? dacht ik. Waar komt dat vandaan? Dat was de dag dat papa me deze zeep gaf die ik nog nooit eerder had gezien. Het was een groene, dikke zeep die een beetje vreemd rook, maar papa had me gevraagd hem te gebruiken, met de verzekering dat het zou helpen om van de onaangename lichaamsgeur af te komen.
Zijn woorden maakten me zo onzeker dat ik zelfs was gestopt met het omgaan met mijn vriend Henry. Ik betrapte mezelf er vaak op dat ik aan mijn huid, kleren, haar en zelfs mijn adem rook, gewoon om te peilen wat mijn vader zo ongemakkelijk bij me maakte. Ik volgde zijn advies op en gebruikte die zeep elke keer dat ik douchte. Of, als ik het goed mag zeggen, ik douchte vijf keer per dag, alleen maar om die zeep te gebruiken en van de geur af te komen die mijn vader blijkbaar had achtervolgd.
Ik scrubde mijn huid zo hard dat ik hem van het vocht ontdeed dat hij nodig had. Mijn huid begon er droog, schilferig en ruw uit te zien. Zelfs toen zei mijn vader dat ik nog steeds naar rotte uien rook. « Heb je die zeep gebruikt, Amy? Ik denk het niet, » zei hij dan. « Je stinkt zo erg. » Wat me nog meer schokte, was dat mijn moeder geen woord zei toen mijn vader me elke dag zo vernederde. Ze zei niets ter verdediging en weerhield me er niet van om zo streng voor mezelf te zijn.
Mijn moeder en ik waren altijd close geweest. Zij was de enige met wie ik alles deelde sinds ik klein was. Ik vertelde haar altijd over mijn laatste verliefdheid, mijn nieuwe vriendje en zelfs de nieuwe straattaal die ik op school had geleerd. Ik kon het niet geloven toen ze er zwijgend bij stond en mijn blik ontweek, terwijl mijn vader me maar bleef ondervragen. Ik zal mijn moeder nooit vergeven dat ze er niet voor me was toen ik haar het hardst nodig had. Ik bleef douchen met de zeep, en mijn kleren plakten altijd aan me omdat ze vochtig waren van de vele douchebeurten. Bovendien begon ik mijn vader te ontlopen. Ik rende altijd naar mijn kamer en deed de deur op slot als hij thuiskwam van zijn werk.
