Het echte keerpunt: wat zijn opmerking aan het licht bracht… en wat ik niet langer onbeantwoord wilde laten.
Het meest verrassende? Uiteindelijk confronteerde ik niet Léna, maar mezelf. Haar bericht wakkerde simpelweg onzekerheden aan waarvan ik dacht dat ik ze had overwonnen: mijn rondingen, mijn rimpels, mijn lichaam dat heeft geleefd, liefgehad, kinderen gedragen en ouder is geworden.
In Frankrijk wordt veel gesproken over body positivity , maar laten we eerlijk zijn: het is niet zo makkelijk om in de spiegel te kijken en oprecht te zeggen: « Ik accepteer mezelf. » Toch is het essentieel, en niet alleen voor jongeren.
Ik besefte dat Lena, net als zoveel anderen, was opgegroeid in een wereld waar de druk om aan de schijn te voldoen alomtegenwoordig is. Misschien wilde ze niemand kwetsen; misschien herhaalde ze gewoon een al te bekend idee: dat je veranderingen moet ‘verbergen’. Een idee waartegen ik resoluut nee zei.
