De ceremonie begon. De priester sprak over liefde, vertrouwen en trouw. Mevrouw Gable zat op de eerste rij, veegde haar droge ogen af met een zakdoek en speelde de trotse moeder.
‘En nu,’ zei de priester, terwijl hij de aanwezigen aankeek. ‘Als iemand hier een gegronde reden weet waarom deze twee niet in het huwelijk zouden mogen treden, spreek dan nu of zwijg voor altijd.’
De kamer was volledig stil.
Clara draaide zich om naar de menigte. Ze keek naar mevrouw Gable. Ze keek naar Liam.
Ze reikte omhoog en raakte haar diamanten halsketting aan.
Uit de enorme luidsprekers aan weerszijden van het altaar klonk een krakend geluid. Toen klonk er een stem die luid door de luidsprekers schalde.
Deel 4: De geloften van waarheid
De stem van mevrouw Gable: « Ik haat haar gewoon. Heb je gezien hoe ze naar mijn tafelkleed keek? Alsof het een vod was. Ze is zo’n neerbuigende, verwende kleine prinses. »
Een geschokte uitroep ging door de kamer. Mevrouw Gable verstijfde, haar zakdoek half voor haar mond.
Liams ogen werden groot. Hij keek naar de luidsprekers, en vervolgens naar Clara. « Wat de… »
De opname ging onverminderd door, kraakhelder.
Liams stem: « Hou op het persoonlijk op te vatten, mam. Ze is geen persoon. Ze is een geldautomaat. Een heel, heel rijke geldautomaat. »
De menigte barstte los in gefluister. Clara’s vader stond op in de voorste rij, zijn gezicht werd paars.
Liam greep naar de microfoon van de priester. « Stop ermee! Zet het geluid uit! »
Maar de dj, verward en doodsbang, rommelde met de bedieningselementen. Het geluid bleef doorspelen.
Liams stem: « We ensceneren een zenuwinstorting… paranoia… We sluiten haar op in een sanatorium in Zwitserland… Ze zal nooit meer daglicht zien. »
De afschuw in de kamer was voelbaar. Dit was niet zomaar roddel. Dit was een bekentenis.
Clara stond volkomen stil bij het altaar. Ze zag er niet geschokt uit. Ze huilde niet. Ze keek Liam aan met een kalme, angstaanjagende sereniteit.
« Liam! » schreeuwde mevrouw Gable, terwijl ze opstond. « Zet het uit! »
De opname eindigde. De stilte die volgde was zwaar, verstikkend.
Liam draaide zich naar Clara om. Zijn gezicht vertoonde een uitdrukking van paniek. « Clara, schatje, dat is… dat is AI! Dat is nep! Iemand hackt ons! »
Clara pakte de microfoon van de priester. Haar stem was kalm.
‘Het is niet nep, Liam. Het is van kerstavond. Weet je nog? Toen ik me onder het bed verstopte om je je cadeautje te geven.’
Ze kwam dichter bij hem staan.
‘Wilde je me voor gek verklaren? Wilde je me opsluiten?’
Ze gebaarde naar de menigte.
‘Ik ben misschien een prinses, Liam. En ik ben misschien verwend. Maar ik ben niet degene die in een cel belandt.’
Liams gezicht vertrok in een afzichtelijke grimas. Zijn masker viel af. Hij greep haar arm vast, zijn greep werd pijnlijk. « Jij kreng! Je hebt me erin geluisd! »
“Haal je handen van haar af!”
Clara’s vader sprong over de reling. Drie gespierde bewakers – ingehuurd door Clara, niet door de locatie zelf – werkten Liam tegen de grond.
Liam schreeuwde en sloeg wild om zich heen op de marmeren vloer. Mevrouw Gable probeerde naar de zij-uitgang te rennen, maar ze werd tegengehouden door Clara’s bruidsmeisjes, die met de armen over elkaar stonden en genoten van het schouwspel.
Clara keek neer op Liam, die in zijn dure smoking tegen de grond gedrukt lag.
« Ik heb niet ‘ja’ gezegd, » zei Clara in de microfoon. « Ik zei: ‘Ik weet het’. »
Ze liet de microfoon vallen. Plof.
Ze draaide zich om, pakte haar zware sleep op en begon terug te lopen door het gangpad.
Maar ze was nog niet klaar.
Deel 5: De rekening
Toen Clara de enorme dubbele deuren van de balzaal bereikte, bleef ze staan.
De locatiebeheerder, de hoofdcateraar en de bloemist blokkeerden de uitgang. Ze zagen er woedend uit.
« Mevrouw Vance! » riep de manager. « Waar gaat u heen? De factuur is nog niet betaald! We hebben nu $500.000 nodig! »
Clara glimlachte lieflijk. Ze wees naar het altaar, waar Liam door de beveiliging overeind werd geholpen en mevrouw Gable aan het hyperventileren was.
‘Oh, ik ben niet de presentatrice,’ zei Clara. ‘Ik heb niets getekend.’
‘Wat?’ De manager keek naar zijn klembord.
‘Kijk de contracten maar na,’ zei Clara. ‘Liam Gable heeft ze ondertekend. Mevrouw Gable heeft als borgsteller meegetekend. Ze zijn wettelijk aansprakelijk voor het hele evenement.’
De manager bekeek de handtekening. Liam Gable.
“Maar… hij zei dat je het geld zou overmaken!”
