Mijn zoon bracht iets onverwachts mee in plaats van de ringen voor onze bruiloft – ik stond perplex toen ik de doos opende.
Ethans onderlip trilde. « Mam, het spijt me. Ik wilde je niet aan het huilen maken. Het spijt me dat ik je grote dag heb verpest. Ik wilde alleen maar… »
Ik zakte op mijn knieën en streelde zijn gezicht. « Je hebt me niet aan het huilen gemaakt, mijn liefste. Je hebt me gered. Je hebt ons gered. »
De tranen sprongen hem in de ogen. « Oma zei altijd dat ik je moest beschermen. Ik wist niet hoe ik dat anders moest doen. »
Een oudere vrouw | Bron: Pexels
Ik trok hem dicht tegen me aan, mijn sluier raakte om ons beiden heen verstrengeld. « Je hebt precies gedaan wat ze wilde. »
Op dat moment begon Grace te klappen. Langzaam, doelbewust, uitdagend. Binnen enkele seconden deden de anderen mee. Gelach vermengde zich met het applaus en doorbrak de gespannen sfeer. Iemand riep: « Hup detective Ethan! »
Ethan bloosde, liet zijn hoofd zakken, en ik kon niet anders dan lachen door mijn tranen heen.
De getuige glimlachte zwakjes. « Nou, » zei hij, « aangezien er nog taart en champagne is, waarom zouden we dan niet de eerlijkheid vieren? »
Een bruidstaart | Bron: Pexels
En dat is precies wat we deden. De gasten brachten een toast uit, omhelsden elkaar en spraken stilletjes hun steun uit. Grace zorgde ervoor dat Toms spullen werden ingepakt en aan de kant van de weg bleven staan tot zonsondergang.
Die avond, lang nadat iedereen al naar huis was gegaan, zaten Ethan en ik samen op de veranda en deelden we een stuk overgebleven taart. De kerstlichtjes flikkerden zachtjes boven ons.
‘Alles goed, mam?’ vroeg hij.
Ik knikte. « Meer dan dat. Ik denk dat je me mijn leven teruggegeven hebt. »
Hij glimlachte slaperig. « Rechercheurs vinden niet alleen aanwijzingen. Ze zetten ook de zaken recht. »
Een jaar later bezochten we het graf van mijn moeder.
Een rode roos op een grafsteen | Bron: Pexels
Ethan bracht twee rozen mee. Eentje van mij, eentje van ‘Oma’s Detective’. Hij legde ze voorzichtig neer en haalde toen een klein glazen lijstje uit zijn rugzak. Daarin zat de gelamineerde bon van Harbor House.
Bovendien had hij er in zijn zorgvuldige, onregelmatige handschrift bijgeschreven: De dag waarop de waarheid zegevierde.
