Michael wees haar elke keer af, maar ze bleef het steeds opnieuw proberen.
Lucas heeft alles gehoord. Dat kon ik altijd zien aan de manier waarop zijn schouders naar binnen trokken.
Vier maanden voor de bruiloft begon Lucas zich op mysterieuze wijze af te zonderen. Hij rende na school naar huis, sloot zich op in zijn kamer en werkte urenlang aan iets. Als ik aanklopte, deed hij de deur op een kier, grijnsde en zei: « Je zult het snel genoeg zien. »
Drie weken voor de bruiloft kwam hij mijn kamer binnen met een enorme kledingtas.
‘Mam,’ zei hij met trillende stem, ‘ik heb iets voor je gemaakt.’
Ik ritste de tas open en mijn knieën begaven het bijna.
Binnenin lag een complete trouwjurk. Gehaakt. Met de hand. Tot in de kleinste details.
Het lijfje was een tuin van kleine bloemetjes, elk met een ander stikpatroon. De rok viel soepel als zijde, opgebouwd uit delicate, kantachtige panelen. De mouwen waren doorschijnend en elegant. Het leek wel iets dat in een museum thuishoorde, niet in mijn slaapkamer.
‘Heb jij dit gemaakt?’ fluisterde ik.
Lucas knikte, zijn ogen glinsterden. « Ik heb honderden tutorials bekeken. Ik heb elke dag geoefend. Ik heb al mijn zakgeld gespaard om het zachte garen te kunnen kopen. Ik heb je oude jurk gebruikt als maatstaf. »
‘Waarom, schat?’
Hij slikte. « Ik wilde dat je iets had wat niemand anders ter wereld heeft. Iets van mij. »
Ik trok hem in mijn armen en huilde harder dan ik in jaren had gedaan.
Toen Michael de jurk zag, vulden ook zijn ogen zich met tranen. « Vriend… dit is ongelooflijk. Je moeder wordt de mooiste bruid die iemand ooit heeft gezien. »
Op de dag van de bruiloft hielp mijn zus me in de jurk. Hij zat als gegoten. Toen ik de binnenplaats op liep, hielden onze gasten hun mond. Sommigen slaakten zelfs een zucht van verbazing.
“Is dat handgemaakt?”
“Ongelooflijk.”
“Ik heb nog nooit zoiets gezien.”
Lucas ging bij elk compliment rechterop staan, zijn wangen roze van trots.
En toen kwam Loretta natuurlijk aan.
Ze bekeek de jurk van halslijn tot zoom en zei luid: « Oh. Dus we maken van knutselen een bruiloftsthema? »
Ik beet op mijn tong.
