De scheidingswand tussen de Grand Ballroom A en Grand Ballroom B van het St. Regis Hotel was geluiddicht, maar kon de giftige straling van mijn zus Maya niet tegenhouden .
Het was een merkwaardige, stressvolle situatie die alleen ons disfunctionele gezin had kunnen orkestreren: twee zussen die op exact dezelfde dag trouwden, op exact dezelfde locatie, maar in aangrenzende zalen. Het had een gezamenlijke viering moeten zijn, een symbool van zusterschap. In plaats daarvan had Maya er een statusoorlog van gemaakt.
Ik, Anna , stond in de bruidssuite en schikte het eenvoudige kant van mijn sluier. Ik had gekozen voor een bescheiden, intieme ceremonie. Mijn verloofde, David , was een rustige man, een IT-consultant die in een tweedehands Honda reed en confectiepakken droeg. Hij was aardig, zachtaardig en de liefde van mijn leven.
Maya daarentegen trouwde met Richard . Richard was de net gepromoveerde ‘afdelingshoofd’ bij Apex Corp, een enorm multinationaal conglomeraat. Voor Maya was Richard niet zomaar een echtgenoot; hij was een trofee. Hij was haar toegangspoort tot de elite, haar erkenning.
Maya kwam mijn kant van de suite binnenstormen, haar jurk was een volumineuze explosie van kristallen en designerzijde die meer kostte dan mijn hele bruiloftsbudget. Ze keek naar mijn spiegelbeeld, haar lip krulde op die bekende, spottende manier die ze al sinds haar kindertijd had geperfectioneerd.
« O, Anna, » zuchtte ze, haar stem droop van de gespeelde sympathie. « Weet je zeker dat je hiermee door wilt gaan? Het is nog niet te laat om te vluchten. »
« Ik ben gelukkig, Maya, » zei ik kalm, terwijl ik haar blik ontmoette.
Maya lachte, een scherpe, broze klank. « Blij? Kijk eens naar je gastenlijst. Het is gewoon… niemand. Buren, oude schoolvrienden, misschien een paar van Davids kleine computernerdcollega’s. »
Ze kwam dichterbij en drong mijn persoonlijke ruimte binnen. Ze rook naar een agressieve, dure parfum.
« Kijk, Anna, het huwelijk draait niet alleen om ‘liefde’. Het draait om allianties. Het draait om macht, » verklaarde ze, terwijl ze haar borst opblies. « Mijn Richard… hij is een afdelingshoofd. Weet je wie onze uitnodiging heeft aangenomen? De raad van bestuur van Apex Corp. De CEO zelf komt misschien wel even langs. We integreren in de 1%. »
Ze gebaarde vaag naar de deur. « Je hebt vrienden die moeite hebben om de huur te betalen. Mijn man heeft de macht om mensen te ontslaan. Dat is het verschil tussen ons. Jij koos een niemand. Ik koos een toekomst. »
De Explosieve Uitdaging: Maya boog zich voorover, haar ogen glinsterden van boosheid. « Ik schaam me bijna voor je, echt waar. Als de scheidingswanden straks opengaan voor het bal, en iedereen mijn zaal vol ziet met de elite van de stad, en jouw zaal vol met… boeren… probeer dan niet te huilen, oké? Het verpest de make-up. »
Ik heb niet geprotesteerd. Ik heb David niet verdedigd. Ik heb haar niet verteld dat ze haar kasteel op een fundering van zand bouwde.
Ik glimlachte alleen maar – een kleine, serene glimlach waarvan ik wist dat die haar meer irriteerde dan welke schreeuw dan ook.
« Geniet van je ontvangst, Maya, » zei ik zachtjes. « Ik hoop dat het alles is wat je ervan verwacht. »
Twee uur later waren de ceremonies voorbij. De gasten stroomden de respectievelijke ontvangstzalen binnen.
In Grand Ballroom A was mijn receptie bruisend. Het was warm en er werd oprecht gelachen. De muziek speelde en de mensen dansten al. David hield mijn hand onder de tafel vast en fluisterde grapjes in mijn oor.
