Melody werd op 10-jarige leeftijd door haar ouders in de steek gelaten en vond liefde en stabiliteit bij haar oom en tante, die haar als hun eigen dochter behandelden. Nu, op 22-jarige leeftijd en bezig met een carrière in de IT, trekt Melody de aandacht van haar biologische ouders. Het herstellen van de band is echter niet zo eenvoudig, wat Melody haar laat zien dat sommige banden onherstelbaar zijn…
Ik was 10 toen mijn leven uit elkaar viel.
Het ene moment was ik thuis mijn schooltas aan het uitpakken, en het volgende moment zetten mijn ouders me met mijn koffer in de auto, met de belofte dat we even bij mijn oma op bezoek zouden gaan.
« Je vindt het heerlijk om bij oma te zijn, hè Melody? », vroeg mijn moeder, terwijl ze mijn haar in een lange paardenstaart deed.
Ik knikte.
Ik dacht dat het een leuk avontuur zou worden. Ik realiseerde me niet dat « een moment » voor altijd betekende.
Het begon toen mijn jongere zusje, Chloe, vijf jaar oud was. Ze deed aan gymnastiek in het plaatselijke recreatiecentrum en haar coach zwoer dat ze er een natuurlijk talent voor had.
« Ze zou helemaal tot het einde kunnen gaan, » zei hij. « Serieus. Ik heb het over wedstrijden en zo! »
Mijn ouders klampten zich vast aan die woorden als een reddingsboei. Chloe was niet langer zomaar een klein meisje dat in een turnpakje ronddraaide. Plotseling was ze hun gouden ticket naar het leven.
Alles draaide om Chloe. Haar training, haar wedstrijden, haar toekomst. Ze zeiden dat het de moeite waard zou zijn om haar familie te ontwortelen als ze erin slaagde Olympisch kampioen te worden in een bepaalde discipline.
