« Mijn excuses. Trevor is normaal gesproken veel kalmer. Het nieuws over de overname maakt iedereen een beetje gespannen. »
« Volkomen begrijpelijk, » zei ik kalm. « Deze overgangen veroorzaken angst. Zullen we beginnen met het financiële overzicht terwijl meneer Morrison zich kalmeert? »
Trevor kwam pas na dertig minuten terug. Toen hij eindelijk de kamer binnenglipte, had hij door zijn overhemdkraag heen gezweet en zag eruit alsof hij elk moment kon overgeven. Hij vermeed mijn blik volledig en staarde naar de tafel voor zich alsof die de geheimen van het universum bevatte.
De vergadering verliep precies zoals gepland. We presenteerden ons aanbod, soms genereus, soms meedogenloos specifiek. Hartman Industries zou 100% van de activa van MedSupply Solutions overnemen. De huidige directie zou gedurende een overgangsperiode van zes maanden aanblijven. Daarna zou de organisatorische herstructurering per geval worden beoordeeld.
Ik benadrukte dat laatste punt terwijl ik Trevor recht aankeek.
« Wij waarderen talent en bewezen prestaties, » zei ik. « Wie waarde hecht aan de nieuwe organisatie, zal groeimogelijkheden vinden. Wie niet aan onze normen voldoet, zal uiteraard andere opties moeten overwegen. »
Trevor jankte. Het geluid was zacht, maar in de stille vergaderruimte hoorden verschillende mensen het. Een paar hoofden draaiden zijn kant op.
Toen de vergadering afgelopen was, kwam Linda naar me toe en schudde me stevig de hand.
« Dit is uitstekend werk. Ik denk dat we productief verder kunnen. Mag ik vragen: Trevor leek een soort reactie op je te hebben. Hebben jullie twee een verleden? »
« Dat zou je wel kunnen zeggen, » glimlachte ik. « Hij is getrouwd met mijn zus. »
Linda’s wenkbrauwen schoten omhoog.
« Je zus? En hij wist niet dat je… »
« We houden familie en werk gescheiden. Of in ieder geval ik. » Ik gaf haar mijn kaartje. « Laat je juridische team ons voorstel beoordelen. We kunnen een vervolggesprek plannen voor volgende week. »
Terwijl het MedSupply-team naar buiten liep, bleef Trevor bij de deur staan. Hij zag eruit als een man die op weg was naar zijn eigen executie.
« Mevrouw Hartwell? » Zijn stem brak een beetje. « Kan ik u even onder vier ogen spreken? »
Ik keek op mijn horloge.
“Ik heb nog vijftien minuten tot mijn volgende vergadering.”
De kamer stroomde leeg. Trevor deed de deur dicht en draaide zich naar me om. Ik zag dat hij moeite had met het vinden van woorden.
« Jij bent Ashley’s zus. Haar oudere zus werkt in de bedrijfsontwikkeling in New York. » Hij zei het alsof het een beschuldiging was.
« Dat zeg ik ook tegen de familie. Ze zijn niet geïnteresseerd in de details van de bedrijfsvoering. » Ik bleef staan en hield de machtsdynamiek helder.
« Je gaat me ontslaan. » Zijn stem was vlak.
“Dat hangt volledig af van uw prestaties en de waarde die u na de overname voor de organisatie heeft.”
« Ashley zei dat je succesvol was, maar ze heeft nooit… dat was ze niet… Jezus, jij bent de COO van Hartman Industries. » Hij streek met zijn handen door zijn haar. « En ik zei haar dat je Thanksgiving zou verpesten. Ik zei dat je te veel bezig was met je eigen succes om je om je familie te bekommeren. »
« Staat er ergens een vraag in, meneer Morrison? » vroeg ik.
Hij schrok van de formaliteit.
« Doe je dit vanwege wat ik zei? Vanwege Thanksgiving? »
Ik liet de stilte een tijdje duren. Laat hem maar kronkelen.
« Ik wist pas na het telefoontje van mijn moeder dat je voor MedSupply werkte, » zei ik uiteindelijk. « De overname is al maanden gaande. Je werksituatie heeft niets te maken met familiepolitiek, maar alles met de vraag of je een waardevolle aanwinst bent om te behouden. »
« Maar je zou me nu kunnen ontslaan. Je zou ervoor kunnen zorgen dat ik word ontslagen tijdens de reorganisatie. »
« Dat zou ik kunnen. » Ik pakte mijn tablet. « De vraag is of je me daar een reden voor hebt gegeven. »
Trevors gezicht vertoonde verschillende uitdrukkingen. Angst. Woede. Berekening.
« Wat wil je? » vroeg hij.
« Ik wil dat je je werk competent doet. Ik wil dat je bewijst dat je het salaris dat MedSupply je betaalt waard bent. En ik wil dat je begrijpt dat je positie in mijn familie je absoluut geen invloed geeft in dit gebouw. » Ik zweeg even. « En Thanksgiving? »
Toen glimlachte ik, en dat was niet aardig.
