Het meisje ademde uit – een beverig geluid dat half snik, half opluchting was.
« Je hebt ze net op tijd gebracht, » voegde Helen eraan toe. « Je hebt ze gered. »
2. Het huis op nummer 44
Een paar uur later kwam Dr. Michael Harris, de dienstdoende kinderarts, de kamer binnen met Dana Lee, een maatschappelijk werker met een map onder haar arm.
« Hoi, Lily. We willen gewoon een paar vragen stellen om je moeder te helpen, oké? »
Lily omhelsde haar knieën, op haar hoede. « Ga je ons scheiden? »
Dr. Harris knielde zodat hun ogen horizontaal waren. « Niemand scheidt iemand. We willen gewoon begrijpen wat er is gebeurd. »
Lily aarzelde. « Helpt iemand mijn moeder wakker te worden? »
Dana en de dokter wisselden een stille blik uit – het soort dat alles zegt zonder woorden.
« Er zijn nu mensen bij je thuis, » zei Dana zachtjes. « Ze doen alles wat ze kunnen. »
Lily knikte langzaam en haalde een verfrommeld papier uit haar zak. ‘Dit is ons huis,’ fluisterde ze. Daarop stond een wankele tekening – een blauw huis, een grote boom en het getal 44 geschreven in oneven getallen.
« Ik stopte het nummer in mijn zak, zodat ik de terugweg niet zou vergeten », zei ze.
Dr. Harris’ keel kneep dicht. « Hoe ver heb je gelopen, Lily? »
Ze dacht even na. « Totdat de zon moe werd en de sterren tevoorschijn kwamen. »
Later die avond volgden agent Daniel Cole en rechercheur James Rowe de aanwijzingen van haar tekening op een onverharde weg buiten de stad. Ze vonden het – een klein blauw huis met een kapot hek, stil staande in het middaglicht.
Binnen was de lucht stil. Op het aanrecht stonden lege flesjes en flessen, netjes gewassen en op een rij om te drogen. Op de koelkast een handgeschreven voedingstabel: maten, tijden en vinkjes gemaakt door de hand van een kind.
In de slaapkamer vonden ze een vrouw – Anna Maren, 28 jaar oud – bewusteloos maar levend.
Bij haar bed lagen vochtige handdoeken, kleine lepels en halfgevulde glazen water.
« Ze probeerde haar familie in leven te houden », zei Rowe zachtjes.
« Nee, » antwoordde agent Cole met een dikke stem. « Haar dochter wel. »
