ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT
ADVERTISEMENT

Mijn moeder had een vriendje. Ik was heel blij voor hem, Gábor leek in eerste instantie een aardige man.

Maar er was één klein probleempje… Ik had hem nog nooit ontmoet. Ik had nog geen enkele foto van hem gezien. Het geluk van mijn moeder was het allerbelangrijkste, dus ik bemoeide me niet met haar privéleven. Op een dag besloten we elkaar eindelijk te ontmoeten.

Ik was opgewonden en wilde alles perfect organiseren. Ik belde aan met een trillende hand.
« OH MIJN GOD, JE BENT ER! » riep mama en rende naar de deur om open te doen. Maar zodra ik de man zag, verstijfde ik.

Ik ben buiten adem.

Hij was mijn ex-vriend.

De man die twee jaar geleden mijn hart brak. De man die van de ene op de andere dag zonder uitleg verdween. De man die ik maandenlang probeerde te vergeten.

En nu stond hij in de hal van mijn moeder.

Lachend.

De hand van mijn moeder vasthouden.

Mijn moeder straalde van trots.

« Gábor, zij is mijn dochter. Degene over wie ik je zoveel heb verteld! »

Zijn blik ontmoette de mijne, en ik zag alles in hem.

Erkend.

Verrast.

Hij schaamde zich.

Maar hij sprak niet.

Dat hoefde ik niet.

Mijn benen werden zwak en mijn maag draaide zich om.

Ik forceerde een glimlach op mijn gezicht, ook al trilden mijn handen.

Het avondeten was een ware marteling.

Ze lachten. Hun handen raakten elkaar aan.

Hij zei dezelfde vriendelijke woorden tegen haar als hij ooit tegen mij had gezegd.
Dezelfde grappen, dezelfde verhalen.

Mijn moeder leek gelukkiger dan ze in jaren was geweest.

En dat deed het meeste pijn.

Toen hij opstond om meer wijn te halen, volgde ik hem naar de keuken.

« Wat doe je hier? » fluisterde ik, met trillende stem.

Hij keek mij aan, volkomen gebroken.

« Ik wist niet dat ze je moeder was. Ik heb haar toevallig ontmoet. Ik wist niet… ik had dit niet gepland. »

« Je bent weggegaan, » snauwde ik. « Zonder een woord. Je bent gewoon verdwenen. »

Hij slikte moeizaam.

« Ik kreeg de diagnose depressie. Ik wilde je niet met me meeslepen. Ik dacht dat het beter voor je zou zijn als ik verdween… Ik had het mis. »

Ik voelde mijn hart samentrekken.

Pijn. Woede. Verwarring.

Toen kwam mijn moeder binnen. Ze straalde, ze was blijer dan ik haar in lange tijd had gezien.

En toen begreep ik plotseling iets.

Het gaat niet meer alleen om mij.

Ik heb een besluit genomen…

Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️

Advertentie
ADVERTISEMENT

Laisser un commentaire