Mijn man zei dat ik eruitzag als een « vogelverschrikker » nadat ik bevallen was van een drieling – ik heb hem een waardevolle les geleerd.
Zijn handen trilden lichtjes toen hij de uitgeprinte schermafbeeldingen tevoorschijn haalde van alle sms-berichten, foto’s en flirterige opmerkingen die hij met Vanessa had uitgewisseld. Het kleurde uit zijn gezicht.
Een gestreste man houdt een envelop vast | Bron: Freepik
« Claire, ik… dit is niet wat het lijkt… »
« Het is precies wat het lijkt. »
Ik greep opnieuw in de lade en haalde er nog een stapel papieren uit. « Scheidingspapieren, » zei ik kalm. « Je ziet dat je handtekening al op de documenten van het huis staat. Daar heb ik voor gezorgd toen we de nieuwe lening afsloten, voordat de baby’s er waren. Grappig wat je allemaal tekent als je niet oplet. En aangezien ik de primaire verzorger ben en jij bijna nooit thuis bent, raad eens wie de volledige voogdij krijgt? »
Zijn mond viel open. « Dat kun je niet doen. »
« Die heb ik al. »
« Claire, alsjeblieft. Ik heb een fout gemaakt. Ik was stom. Ik had het nooit zo bedoeld… »
‘Je wilde nooit dat ik het te weten kwam,’ corrigeerde ik. ‘Er is een verschil.’
Een vrouw haalt haar schouders op | Bron: Freepik
Ik pakte mijn sleutels en liep naar de kinderkamer. Achter me hoorde ik hem opstaan en zijn stoel met een klap op de grond vallen.
« Waar ga je heen? »
« Ik ga mijn kindjes een goede nachtkus geven, » zei ik zonder me om te draaien. « En daarna ga ik beter slapen dan in maanden. »
