“Mijn ouders denken dat het het beste is om een DNA-test te doen. Om de zaken op te helderen.”
‘Om de lucht te klaren?’ herhaalde ik, mijn stem schor van ongeloof. ‘Denk je dat ik je voor de gek heb gehouden?’
Mark bewoog zich ongemakkelijk heen en weer. ‘Natuurlijk niet, Emma. Maar ze maken zich zorgen. En ik… ik wil dit gewoon achter ons laten. Voor iedereen.’
Mijn hart zonk in mijn maag. Voor iedereen. Niet voor mij. Niet voor Ethan. Maar voor de gemoedsrust van zijn ouders.
‘Oké,’ zei ik na een lange stilte, terwijl ik mijn lippen op elkaar perste om niet in tranen uit te barsten. ‘Wil je bewijs? Dan krijg je bewijs. Maar ik wil er iets voor terug.’
Mark fronste zijn wenkbrauwen. « Wat bedoel je? »
