Ik heb mijn zoon alleen opgevoed en hem alles gegeven wat ik had – zelfs mijn pensioenfonds. Maar het simpele speeltje van mijn kleinzoon onthulde de verwoestende waarheid van hoe weinig dat betekende voor de jongen die ik op de wereld heb gezet. Als je jezelf ooit hebt opgeofferd voor je geliefden, dan is dit verhaal voor jou.
Je stort je hele leven in mensen, ervan overtuigd dat alleen liefde ervoor zorgt dat ze ook van je houden. Maar soms maakt die liefde het voor hen juist makkelijker om misbruik van je te maken. Mijn naam is Annie. Ik ben 60 jaar oud. En ik heb mijn hele leven geleefd met één fundamentele overtuiging: familie komt op de eerste plaats.
Mijn man stierf toen Thomas, onze enige zoon, zeven was. Ik nam elk baantje aan dat ik kon vinden – toiletten schoonmaken, bedienen, in ploegendienst werken – om de eindjes aan elkaar te knopen.
Nu heb ik een kleinzoon van vier die Max heet. Hij heeft de meest pluizige krullen en een schorre lach die zelfs mijn donkerste dagen opfleurt. Vorige week kwam hij aanlopen met een van zijn plastic portofoons, zijn handen plakkerig van de snacks.
