“Mam, wat doe je?” hijgde mijn jongste, Emily. “Je zei dat je dit nooit in het openbaar zou dragen.”
Ik glimlachte. “Dingen veranderen, lieverd.”Zaterdagochtend brak aan. Vanuit mijn keukenraam keek ik toe hoe de cateraars Melissa’s uitgebreide brunch klaarmaakten. En de eerste gasten begonnen te verschijnen, de een nog onberispelijker gekleed dan de ander.
Ik had het perfect getimed en wachtte tot alle telefoons tevoorschijn kwamen en de mimosa’s werden gehesen voor een groepsselfie.
Toen kwam ik naar buiten met mijn wasmand.
“Goedemorgen, dames!” riep ik opgewekt.
Melissa’s hoofd draaide zich naar me toe. “Diane! Wat een… verrassing. Doe jij normaal gesproken doordeweeks geen was?”
Ik lachte. “Oh, ik ben tegenwoordig flexibel. Met pensioen gaan is zo heerlijk.”
De vrouwen aan tafel wisselden blikken uit terwijl ik het ene na het andere artikel ophing: de SpongeBob-lakens van mijn kinderen, de knalroze “Hot Mama”-badjas, leggings met luipaardprint en een collectie felle Hawaïaanse shirts waar Tom zo dol op was.
“Weet je,” fluisterde een van Melissa’s vriendinnen op het podium, “het verpest echt de esthetiek van onze foto’s.”
“Dat is echt jammer,” antwoordde ik, terwijl ik extra tijd nam om de badjas recht voor hun camera te positioneren. “Bijna net zo jammer als vier wasbeurten opnieuw moeten wassen vanwege de rook van de barbecue.”
Melissa’s gezicht kleurde rood toen ze abrupt opstond. “Dames, laten we naar de andere kant van de tuin gaan.”
Terwijl ze zich herpositioneerden, kon ik het gemompel en geroddel horen:
“Zei ze barbecuerook?”
“Melissa, heb je ruzie met je weduwe buurvrouw?”
“Dat is niet erg gemeenschapsgericht…”
Ik verborg mijn glimlach toen ik de was ophing en zo luid neuriede dat zij het konden horen.
Omdat de brunch eerder dan normaal eindigde, marcheerde Melissa naar het hek. Van dichtbij zag ik dat de perfecte make-up de spanning op haar gezicht niet helemaal kon verbergen.
“Was dat nou echt nodig?” siste ze.
“Was wat nodig?”“Je weet precies wat je doet.”
“Ja, dat doe ik. Net zoals jij precies wist wat je deed met je strategische barbecue.”
Alleen ter illustratie
“Dat is anders—”
“Echt waar? Want vanuit mijn perspectief zijn we allebei gewoon aan het ‘genieten’ van onze tuin. Is dat niet wat buren horen te doen?”
“Mijn vrienden komen hier elke week. Deze bijeenkomsten zijn belangrijk voor mij.”
En mijn wasroutine is belangrijk voor me. Het gaat niet alleen om besparen op energiekosten, Melissa. Het gaat om herinneringen. Die waslijn hing hier toen ik mijn baby’s uit het ziekenhuis mee naar huis nam. Hij hing hier toen mijn man nog leefde.
“Wat dan ook. Weet gewoon dat je kleine wasshow me vandaag volgers heeft gekost.”
“Jammer! Misschien moeten we volgende week de kleuren op elkaar afstemmen!”
Drie zaterdagen achter elkaar zorgde ik ervoor dat mijn kleurrijkste wasgoed tijdens de brunch tevoorschijn kwam. In de derde week was Melissa’s gastenlijst merkbaar uitgedund.
Ik was bezig een opvallend tie-dye laken op te hangen toen Eleanor naast me verscheen, haar tuinhandschoenen nog aan.
“Weet je,” zei ze lachend, “de halve buurt neemt weddenschappen af over hoe lang deze patstelling zal duren.”
Ik maakte de laatste wasknijper vast. “Zolang het duurt. Ik wil gewoon dat ze me ziet… en begrijpt dat ik net zoveel recht heb op mijn waslijn als zij op haar brunches.”
Nadat Eleanor was vertrokken, zat ik op de schommelstoel op de veranda en keek ik hoe mijn wasgoed in de wind danste.
Opeens zag ik Melissa dichterbij komen en ze stond onderaan de trap van mijn veranda.
“Kunnen we praten?” vroeg ze.
“Ik wil dat je weet dat ik mijn brunches naar binnen heb verplaatst. Ben je nu tevreden?”
“Ik probeerde je brunch niet te verpesten, Melissa. Ik was gewoon mijn was aan het doen.”
“Op zaterdagochtend? Toevallig?”
“Ongeveer net zo toevallig als dat jouw barbecues beginnen telkens als mijn witte wijn aan de lijn komt.”
We staarden elkaar een hele tijd aan, twee vrouwen die te koppig waren om toe te geven.
“Nou,” zei ze uiteindelijk, “ik hoop dat je geniet van je overwinning en je smakeloze klerenlijn.”
Ze draaide zich om en liep terug naar haar huis.
