De straf was onmiddellijk en absoluut. Er was geen ruimte voor onderhandeling. Voordat Brenda ook maar een protest kon uitbrengen, bewoog haar echtgenoot, een man wiens wereld in duigen was gevallen door haar bedrog, zich met een plotselinge, schokkende snelheid voort. Hij greep de arm van zijn vrouw in een ijzeren greep. « Je hebt ons allemaal te schande gemaakt, Brenda, » siste hij, zijn stem een zacht gegrom van pure pijn. Hij wachtte niet tot ze gehoorzaamde. Hij begon haar, struikelend en protesterend, het gangpad op en de hal uit te slepen. Ze vertrok niet als een machtige matriarch, maar als een in ongenade gevallen balling, haar publieke vernedering compleet en onherroepelijk.
Nu Brenda weg was, was de giftige wolk boven de ceremonie opgetrokken, maar de lucht was nog steeds zwaar van de naschok. De bruiloft kon doorgaan, maar alleen als de eer volledig hersteld was.
Alex liep het gangpad af, zijn stappen zeker en gestaag, tot hij voor me stond. Hij gaf me geen handdruk; hij pakte mijn hand in beide handen. « Alstublieft, pater David, » zei hij, en het respect in zijn stem was het meest waardevolle geschenk dat ik ooit had gekregen. « Ik weet dat u onmogelijk op de ereplaats kunt zitten na wat mijn moeder heeft gedaan. De plaats is door haar bezoedeld. Maar ik nodig u uit, ik smeek u, om iets veel belangrijkers te doen. Ik vraag u om uw dochter de rest van het pad naar het altaar te begeleiden – niet als de vader van de bruid, maar als de meest eervolle man in deze zaal. »
Tranen, heet en onstuitbaar, stroomden over mijn gezicht. Het waren geen tranen van schaamte, maar van trots, van een diepe en overweldigende dankbaarheid. Ik knikte, niet in staat om te spreken. Ik pakte de hand van mijn dochter, haar vingers verstrengelden zich door de mijne, een vertrouwde troost uit haar jeugd.
En samen liepen we de rest van de weg. Terwijl we dat deden, gebeurde er iets opmerkelijks. Eerst één gast, toen nog één, toen stond een hele tafel op. En toen begonnen ze te applaudisseren. Het was niet het beleefde, ingetogen applaus van eerder. Het was een warme, oprechte en daverende ovatie. Het was applaus voor eer, voor loyaliteit, voor de liefde van een dochter en de stille waardigheid van een vader. Het was applaus voor alles wat niet te koop was.
