Marco Christian stond voor de hoge glazen ramen van zijn kantoor, terwijl de regen tegen de skyline van Seattle kletterde. Op zijn tweeënveertigste droeg hij overal waar hij ging zowel respect als angst met zich mee. Zijn grijze ogen – koud als de winterhemel – hadden talloze zakelijke deals gezien, en bij elke deal won hij niet alleen. Hij domineerde.
« Meneer, uw vrouw belde om te bevestigen dat we vanavond zouden komen eten, » klonk de stem van zijn secretaresse door de intercom, helder en afstandelijk.
Marco’s kaken spanden zich. Jenny. Zijn vrouw met wie hij zestien jaar getrouwd was, de moeder van hun veertienjarige dochter Casey. De vrouw die hem ooit had aangekeken alsof hij de zon zelf was – nu plande ze diners alsof het vergaderingen waren.
Scheuren onder het oppervlak
Marco had Christian Industries opgebouwd uit de resten van zijn jeugd. Zijn vader was weggelopen toen hij twaalf was, en vanaf die dag zwoer Marco dat hij nooit meer in de steek gelaten zou worden. Terwijl andere jongens spelletjes speelden, werkte, studeerde en plande hij. Op zijn vijfentwintigste was hij al eigenaar van drie succesvolle startups. Op zijn vijfendertigste trouwde hij met Jenny Neil, een mooie brunette uit een middenklassegezin die onder de indruk leek van zijn opkomst.
De beginjaren waren goed. Jenny was zijn warmte geweest tegen de koude randjes van ambitie. Ze kregen Casey, kochten het landhuis in Bellevue en bouwden aan het beeld van de Amerikaanse droom. Maar het succes nam toe en in de comfortzone van de routine begon het verraad wortel te schieten.
Diner en Verdenking
Die avond stond Jenny in de keuken in een strakke, zwarte jurk; veel te elegant voor een rustig etentje thuis.
« Je ziet er prachtig uit, » zei Marco, terwijl hij haar op haar wang kuste. Haar huid was koel en ze bewoog zich een klein beetje opzij.
« Dank je wel. Hoe was je dag? » Haar toon was luchtig, maar het voelde ingestudeerd.
« Productief, » antwoordde Marco, terwijl hij haar aandachtig observeerde. « Wesley had het over een probleem met het Henderson-contract. Weet je iets over die klant? »
Even flitste er paniek in haar ogen, maar ze verborg die. « Nee. Moet ik dat doen? »
Casey kwam binnenstormen, haar blonde haar danste. « Pap! Mag ik dit weekend bij Melissa Connor logeren? »
Marco bewaarde de naam meteen. Melissa. Dochter van een politieagent, nieuw op school.
« We zullen zien, » zei hij hartelijk, terwijl hij het haar van zijn dochter borstelde.
Tijdens het diner hield hij zijn blik op Jenny gericht. Ze keek drie keer op haar telefoon, elke blik geheimzinnig. Toen ze zich verontschuldigde, had ze haar tas – en haar telefoon – bij zich.
Zijn broer bellen
Later die avond zat Marco in zijn studeerkamer met een glas twintig jaar oude Macallan. Hij had zijn imperium opgebouwd door elke zwakte van zijn vijanden te kennen. Maar hier, in zijn eigen huis, was hij blind geweest.
