Madelines man gedroeg zich de laatste tijd vreemd. Hij bleef na zijn werk laat op, was afstandelijk en werkte zelfs ‘s avonds laat. Op een keer probeerde Madeline hem tegen te houden, maar dat lukte niet en ze ontdekte dat hij zijn trouwring had verkocht.
Madeline zag dat haar man Robert zich laat in de avond klaarmaakte om te vertrekken.
De lucht buiten hun raam werd donkerder en in het huis klonk zachtjes het avondnieuws op de achtergrond.
Robert trok snel zijn jas aan en Madeline, die in de deuropening van de keuken stond, keek hem aan met een mengeling van nieuwsgierigheid en bezorgdheid.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
« Waar ga je heen? » vroeg ze, terwijl ze probeerde haar stem nonchalant te houden, maar ze kon de bezorgdheid in haar stem niet verbergen.
Robert keek hem even aan en antwoordde toen: « Ik moet dringend naar mijn werk. »
Madelines wenkbrauwen fronsten toen ze dichterbij kwam. « Maar het is al zo laat. Kan het niet tot morgen wachten? »
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
« Nee, dat kan niet, » zei Robert met een vleugje ongeduld in zijn stem. Hij draaide zich van haar af en zocht naar zijn autosleutels.
Terwijl hij zijn jas van de haak bij de deur pakte, viel Madelines blik op zijn linkerhand. Haar hart sloeg een slag over toen ze zag dat hij zijn trouwring niet droeg.
« Waar is je ring? » vroeg ze, terwijl ze steeds bezorgder werd.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Robert aarzelde, zijn hand halverwege de deurknop. Hij draaide zich weer naar haar om, zijn gezicht even uitdrukkingsloos.
« Ik ben hem ergens kwijtgeraakt. Maak je geen zorgen, ik heb al een nieuwe besteld. »
Madeline fronste haar wenkbrauwen en voelde een knoop van ongemak in haar borst. « Hoe kun je zo onzorgvuldig zijn met zoiets belangrijks? » vroeg ze, haar stem iets hoger.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Robert zuchtte diep en streek met zijn hand door zijn haar.
« Het is maar een ring, Madeline. Ik heb hem al afgemaakt. Je hoeft er geen groot probleem van te maken. »
« Het is maar een ring? » herhaalde Madeline ongelovig.
« Deze ring is het symbool van ons huwelijk. Hij betekent iets! »
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Roberts frustratie was nu duidelijk merkbaar.
« Ik weet wat ze bedoelt, Madeline. Maar haar verlies verandert niets aan mijn gevoelens of aan onze toewijding aan elkaar. »
Madeline schudde haar hoofd en voelde tranen in haar ooghoeken. « Ik heb gewoon het gevoel dat het je niets kan schelen. »
« Dat is niet waar, » zei Robert, zijn stem nu zachter. « Het kan me schelen. Het spijt me dat ik de ring kwijt ben, maar ik kan daar nu niet mee omgaan. Ik moet gaan. »
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Het echtpaar bleef een moment in gespannen stilte, de druk van hun ruzie hing zwaar in de lucht.
Uiteindelijk opende Robert de deur en liep naar buiten. Zijn vertrek liet een koude leegte achter in de kamer.
Madeline keek hem na, haar hoofd gevuld met twijfels en vermoedens.
Ze voelde zich zowel boos als achterdochtig. Ze kon het gevoel niet van zich afschudden dat Roberts plotselinge vertrek en de verdwijning van de ring niets te maken hadden met wat hij had gesuggereerd.
Alleen ter illustratie. | Bron: Pexels
Terwijl het geluid van haar automotor in de nacht wegstierf, sloeg ze haar armen om zichzelf heen en probeerde troost te vinden in het lege, stille huis.
De volgende ochtend werd Madeline wakker in een leeg huis. De stilte voelde zwaar.
