Dit creëert een vicieuze cirkel:
Je verliest je stem → je wordt passief → anderen geloven dat je het niet kunt → zij nemen de beslissingen voor je → je verliest nóg meer van je stem.
Controlegerichte liefde is geen volwaardige liefde.
Een van de moeilijkste aspecten is dat deze onderdrukking vaak komt van mensen die dicht bij je staan: kinderen, partners, familie. Ze denken dat ze zorgzaam zijn, maar ze verwarren bescherming met controle. En jij, om conflicten te vermijden of uit angst om alleen te zijn, begint toe te geven.
Eerst gaat het om kleding, dan om eten, dan om geld, uitjes, belangrijke beslissingen. Tot je op een dag beseft dat je niet meer weet wie je bent of wat je wilt.
Hulp accepteren is niet het probleem. Het probleem is hulp accepteren die je van je waardigheid berooft.
De interne vijand: geïnternaliseerd leeftijdsdiscriminatie
Na jarenlang uitspraken als « daar ben je te oud voor » te hebben gehoord, gaan veel mensen het uiteindelijk geloven. Die innerlijke stem die zegt « ik kan het niet meer » of « het is het niet meer waard » is niet aangeboren: die heb je aangeleerd.
Dit wordt geïnternaliseerd leeftijdsdiscriminatie genoemd, en het is een van de grootste obstakels voor het herwinnen van autonomie. Zolang je gelooft dat je iets niet meer kunt, zul je je ernaar gedragen alsof dat waar is, waardoor het vooroordeel wordt versterkt.
Het goede nieuws is dat deze cyclus doorbroken kan worden met bewustwording, actie en nieuwe mentale gewoonten.
Praktische tips en aanbevelingen
Verdedig je recht om te beslissen: iemand bedanken voor zijn of haar bezorgdheid betekent niet dat je je autonomie opgeeft. Je kunt rustig en vastberaden zeggen: « Ik waardeer je hulp, maar deze beslissing is aan mij. »
Stel vragen wanneer anderen voor je beslissen: een simpele zin als « Waarom ga je ervan uit dat ik dit niet kan beslissen? » geeft je de controle terug en dwingt de ander tot nadenken.
Stel duidelijke grenzen: maak expliciet welke aspecten van je leven bespreekbaar zijn en welke niet. Je geld, je lichaam en je persoonlijke beslissingen moeten van jou blijven.
Accepteer hulp die je sterker maakt, niet hulp die je ondermijnt: Gezonde hulp betrekt je erbij en vraagt naar je mening; schadelijke hulp vervangt je.
