Mijn naam is Amelia, ik ben 72 jaar oud, gepensioneerd en ik dacht dat ik in de gelukkigste tijd van mijn leven zat.
Ik heb drie zonen: Mario, Carlos en Ricky, en ze zijn allemaal getrouwd.
Omdat ik wilde dat we samen zouden zijn, heb ik ons grote huis met vijf verdiepingen in Quezon City gebouwd voor het hele gezin.
Ik dacht dat het een « resultaat van succes » was.
Ik wist niet dat dit de ergste pijn zou zijn die ik als moeder zou meemaken.
Op een nacht, rond 2.00 uur, werd ik wakker met keelpijn.
Terwijl ik de trap afliep, zag ik dat het licht in de keuken nog aan was.
Ik dacht dat iemand vergeten was de stroom uit te zetten, maar toen ik dichterbij kwam, hoorde ik een zwakke stem.
Mijn drie schoondochters, Grace (Mario’s vrouw), Lara (Carlos’ vrouw) en Dina (Ricky’s vrouw), zaten koffie te drinken en met elkaar te praten.
En wat hoorde ik…
