Ik verzorgde mijn zieke grootmoeder en erfde haar oude bank na haar overlijden. Toen ontdekte ik een verborgen rits in het kussen.
‘Je hebt het echt gedaan, hè, oma?’ fluisterde ik in de lege woonkamer. ‘Je hebt je belofte gehouden.’
Ondertussen bracht mijn moeder de volgende weken door met het vernielen van wat er nog over was van Mabels huis. Ze sloeg kasten open, rukte lades uit de rails. Ze ging zelfs op hoge hakken naar de zolder, ervan overtuigd dat ze daar iets waardevols zou vinden.
Een comfortabele | Bron: Midjourney
Ze keek niet eens naar de bank. Ze vroeg nooit waar die gebleven was. Mijn moeder hield het huis schoon en zocht naar de sieraden, hoewel ze er nooit iets over tegen me zei.
En ik? Ik heb alles. Mijn kinderen, mijn herinneringen en alle liefde die mijn grootmoeder me heeft nagelaten.
Op een avond lag ik opgerold op de bank, met Elsie diep in slaap op mijn schoot en haar kleine handje onder mijn shirt. Noah zat naast me, iets te bekijken, met zijn been tegen het mijne gedrukt.
Een vrouw die ontspant op een bank | Bron: Midjourney
Ik streek met mijn hand over de verbleekte bekleding en snoof de vage lavendelgeur op die nog in de stof hing.
Marcus kwam aan met een boodschappentas in de ene hand en een scheve glimlach.
‘Ga je het hem ooit vertellen?’ vroeg ze, terwijl ze naar de bank knikte en ijssandwiches voor iedereen klaarmaakte.
« Aan wie moet ik dat vertellen? »
Een bord met ijssandwiches | Bron: Midjourney
« Op Clara, » zei hij lachend.
« Ik zou mezelf niet geloven. En als ik het wel deed? Dan zou het niets veranderen. »
‘Het is eerlijk, en bovendien heb je al gewonnen,’ zei hij, terwijl hij zijn schouders ophaalde.
« Ja, » beaamde ik. « Ik heb het al gedaan. »
