Ik verliet de bruiloft van mijn vader na wat hij mij voor iedereen heeft aangedaan
“Een scène?” vroeg ik. “Heb je niet gehoord wat hij net zei?”
“Dat was duidelijk een grapje,” zei oom Mark. “Je bent te gevoelig.”
Tommy stapte naar voren. “Nee, het was geen grapje. Je hebt hem gehoord. Hij…”
“Ga terug naar binnen, Tommy,” zei tante Linda tegen hem. “Maak het niet erger.”
Tommy keek me aan, zijn ogen vol excuses, en ging weg. Hij was 14. Wat moest hij doen?
Ze draaiden zich naar me om. “Jij moet ook naar binnen.”
“Ik ga naar huis,” zei ik. “Met mama.”
Ze keken elkaar allemaal aan.
“Je doet dramatisch!” antwoordde Linda.
Dat kan wel waar zijn. Maar dramatisch of niet, ik weet wat ik gehoord heb. En ik wist dat ik geen minuut langer kon blijven kijken hoe hij daarna met de anderen Happy Family speelde.
Ik pakte mijn telefoon en belde mijn moeder.
“Kom me alsjeblieft halen,” zei ik toen ze opnam. “Stel geen vragen, ik… ik heb je gewoon nodig.”
“Ik kom eraan,” antwoordde ze.
Dat deed ze. Twintig minuten later stopte haar auto aan de stoeprand en ik stapte in zonder om te kijken.
Mijn moeder stelde geen vragen tijdens de rit naar huis. Ze zette alleen de radio hard aan en liet me uit het raam staren.
Toen we thuiskwamen, maakte ze een tosti voor me en zette een oude komediefilm op.
Die avond stortte ik in. Ik stortte helemaal in op de bank terwijl ze me vasthield. Ze liet me gewoon huilen tot ik leeg was.
Een paar dagen later, toen ik erover kon praten, vertelde ik haar het hele verhaal.
“Waarom zei hij dat, mam?” vroeg ik. “Is dat waar? Was ik de reden dat jij en pap gingen scheiden?”
Mam zweeg een hele tijd.
