“Ethan… De bank heeft een uitzettingsbevel gestuurd. Ze zeggen dat het huis van een bedrijf is genaamd Phantom Holdings. Weet jij… weet jij hier iets van? Bel me terug.”
Ik gaf geen antwoord. Ik schonk een glas wijn in en genoot van de stilte.
Maar de nasleep ging niet alleen over geld. Toen de glanzende façade afbrokkelde, kwamen de ware demonen aan het licht.
Dag vijf.
De politie van Chicago klopte aan bij mijn moeders deur. Het ging niet om geld.
Toen Brad zijn betalingen niet meer kon voldoen, begonnen zijn ‘investeringspartners’ langs te komen. Het bleek dat Brad niet alleen mijn geld aan het uitgeven was. Hij had zijn titel als ‘succesvolle CEO’ en de garantie van zijn bezittingen (die in werkelijkheid van mij waren) misbruikt om illegaal geld te lenen van gangsters, met de belofte van exorbitante rentes. Hij dacht dat mijn geld onuitputtelijk was, dus waagde hij het risico om een Ponzi-fraude te plegen.
Toen ik de hulp stopzette, kon Brad de rente niet meer betalen.
De gangsters maakten geen afspraken op papier. Ze kwamen naar het huis, sloegen de ramen in en bedreigden me. Mijn moeder raakte in paniek en belde 112. De politie werd ingeschakeld en ontdekte Brads oplichtingsmethode.
Brad werd in de woonkamer gearresteerd, nog steeds in zijn zijden pyjama, terwijl hij om zijn moeder schreeuwde.
Twee weken later.
De familierechtadvocaat (die ik ook niet meer betaalde, maar die deze zaak uit vriendschap zou afmaken) belde me op.
“Ethan, je moet naar het detentiecentrum komen. Brad wil je zien. En… je moeder is daar ook.”
Ik kwam aan bij de gevangenis van Cook County.
Brad zat achter glas, gekleed in een oranje gevangenisuniform. Hij zag er tien jaar ouder uit. Zijn haar was warrig, zijn ogen donker. Mijn moeder zat naast me en huilde hysterisch.
Toen ze me binnen zagen komen in een op maat gemaakt Tom Ford-pak (de eerste keer dat ze me erin zagen), waren ze allebei stomverbaasd.
‘Ethan?’ riep mijn moeder uit. ‘Waar… waar heb je dat pak vandaan?’
Ik ging rustig zitten en legde mijn handen op tafel.
« Hoi Brad. Hoi mam. Nog een gelukkig nieuwjaar, al is het een beetje laat. »
‘Jij!’ Brad stormde naar voren, maar werd tegengehouden door handboeien. ‘Jij klootzak! Jij bent toch de eigenaar van Phantom Holdings? De advocaat zei dat alle activa op naam van dat bedrijf staan! Je hebt tegen me gelogen!’
‘Heb ik tegen je gelogen?’ sneerde ik, met een kille glimlach. ‘Ik heb je grootgebracht, Brad. Ik heb de afgelopen vijf jaar voor je ego betaald. Ik heb je de koning laten spelen en ik heb geaccepteerd dat ik de verliezer was. Maar ik heb je onderschat. Ik dacht dat je nutteloos was, maar je bleek een crimineel te zijn.’
‘Waarom?’ snikte mijn moeder. ‘Waarom heb je dat mijn broer aangedaan? Hij was mijn trots…’
