‘Hij beloofde me ook dingen. Een universiteit. Een auto. Contacten. Hij zei dat hij me onderdeel van zijn merk zou maken. Hij zei dat mensen ons geweldig zouden vinden.’ Ze liet haar hoofd zakken. ‘Ik heb al toegezegd om vanavond naar het teamdiner te gaan. Ik vond dat ik je moest beschermen.’
Mijn hart leed niet alleen, het brak in duizend scherpe fragmenten.
Ik tilde voorzichtig haar kin op. « Lieverd… wacht even. Niemand brengt je ergens heen. Laat mij dit maar afhandelen. Ik heb een plan om met deze tiran af te rekenen. »
« Ik heb een plan om met deze tiran af te rekenen. »
De uren die volgden waren een hectische race tegen de klok terwijl ik mijn plan in werking zette.
Toen alles klaar was, plofte ik neer in de keukenstoel. Wat ik in gedachten had, kon mijn gezin redden of vernietigen.
Het geluid van een vuist die tegen de voordeur sloeg, galmde door het hele huis.
Grace verstijfde. « Papa… hij is het. »
Ik liep naar de deur en deed hem open.
Daar stond hij dan: Chase, de biologische vader. Alles aan hem voelde onecht aan, als een toneeldecor: designleren jasje, onberispelijk kapsel en, echt waar, een zonnebril… ‘s nachts.
‘Ga weg,’ beval hij, terwijl hij op me afkwam alsof hij de eigenaar van de plek was.
Ik bleef staan. « Je gaat hier niet naar binnen. »
« Je krijgt hier geen toegang. »
Hij grinnikte. « Oh, je speelt weer papa, hè? Zo schattig. »
Grace stond achter me te trillen.
Hij zag haar, en zijn glimlach veranderde in een roofzuchtige grijns.
« Jij. Laten we gaan. » Hij wees naar Grace. « Fotografen wachten op ons. Interviews. Het is tijd voor mijn grote comeback, en jij bent mijn redding. »
Vanaf dat moment ging het echt mis.
Zijn glimlach veranderde in een roofzuchtige grijns.
‘Ze is geen marketinginstrument voor je,’ snauwde ik. ‘Ze is een kind.’
‘Mijn dochter.’ Hij kwam dichterbij, zijn parfum was bijna overweldigend. ‘En als je je er nog een keer mee bemoeit, brand ik je winkel tot de grond toe af – legaal. Ik ken de juiste mensen. Maandag ben je uit beeld, jij kleine schoenmaker.’
Zijn kaak verstijfde. Zijn dreiging klonk veel te geloofwaardig, maar ik zou hem nooit met mijn dochter laten vertrekken. Het was tijd om mijn plan in actie te zetten.
Ik draaide mijn hoofd net genoeg om over mijn schouder te kunnen praten. « Grace, lieverd, ga even mijn telefoon en het zwarte shirt van het bureau halen. »
Het was tijd om mijn plan in actie te zetten.
Ze knipperde verward en met tranen in haar ogen. « Wat? Waarom? »
Ze aarzelde slechts een seconde en snelde toen naar mijn kleine werkplaats.
Chase barstte in lachen uit. « Ga je de politie bellen? Schattig. Denk je nou echt dat de wereld jouw kant kiest in plaats van de mijne? Ik ben Chase, man. IK bén de wereld. »
Ik glimlachte toen. « Oh, ik ben niet van plan de politie te bellen. »
Hij aarzelde een fractie van een seconde.
Grace kwam aanrennen, met mijn telefoon en het zwarte shirt in haar handen.
Ik opende de map en liet de inhoud aan Chase zien: afdrukken van alle dreig- en chantageberichten die hij naar Grace had gestuurd, waarin hij zei dat hij haar nodig had voor zijn promotie en dat ze het perfecte ‘accessoire’ was.
Zijn gezicht werd lijkbleek.
Ik ritste abrupt mijn shirt dicht. « Ik heb al kopieën gestuurd naar je coach, de ethische commissie van de competitie, drie belangrijke journalisten en je hoofdsponsors. »
Hij stormde op me af, met zijn hand omhoog.
Maar ik duwde hem weg, waardoor hij wankelend op het gazon terechtkwam. « Ga. Uit. Mijn. Huis. »
« Je hebt mijn leven VERPEST! » schreeuwde hij, zijn stem trillend van ongeloof. « Mijn carrière, mijn reputatie – mijn leven! »
‘Nee,’ antwoordde ik, terwijl ik hem recht in de ogen keek. ‘Je hebt jezelf te gronde gericht op het moment dat je mijn dochter van me probeerde af te pakken.’
Hij wees met trillende vinger naar Grace. « Je zult hier spijt van krijgen! »
‘Nee,’ zei ik, terwijl ik op de veranda stapte om haar volledig aan het zicht te onttrekken. ‘Maar jij wel.’
Hij draaide zich om, stapte in zijn glimmende zwarte auto en reed met hoge snelheid weg. Het gegil van de banden op de oprit vormde een perfecte afsluiting van zijn theatrale vertrek.
Toen het lawaai verstomde, zakte Grace in elkaar. Ze viel in mijn armen en klemde zich aan me vast, terwijl haar hele lichaam schudde van de snikken.
« Papa… het spijt me zo… » wist ze er tussen twee hijgende ademhalingen uit te persen.
Grace zakte in mijn armen in elkaar en klemde zich aan me vast, terwijl haar hele lichaam schudde van de snikken.
De weken die volgden waren een hel – voor hem, niet voor ons.
Er verschenen twee belangrijke onderzoeksartikelen en binnen twee maanden waren Chase’s reputatie en carrière volledig verwoest.
Grace bleef een tijdje wat stiller, maar op een koude avond, ongeveer een maand nadat de rust was teruggekeerd, was ik haar aan het leren hoe ze een paar sportschoenen moest repareren toen ze iets zei dat me bijna fataal werd.
Ze zei iets waardoor ik bijna de geest gaf.
