Een sprankelende nacht in Manhattan
Het was een stralende dinsdagavond in Manhattan. Onder de gouden kroonluchters van The Prestige Club klonk gelach en het gerinkel van kristallen glazen. Aan de tafel in het midden zat Richard Blackwood – een beroemde vastgoedmagnaat wiens gebruinde huid net zo duur leek als zijn pak. Toen hij lachte, volgde iedereen in de buurt, want zijn geld verleidde hen om te luisteren.
Die avond trok een serveerster genaamd Jasmine Williams zijn aandacht.
Ze was negenentwintig jaar oud, elegant gekleed in een zwart uniform, en bewoog zich stilletjes tussen de tafels met een zilveren dienblad dat slechts licht trilde. Ze schonk champagne ter waarde van meer dan haar huur, en de bubbels glinsterden in het licht als kleine geheimen. Ze bedankte haar gasten vriendelijk en maakte aanstalten om te vertrekken.
Toen klonk Richards spottende stem door de kamer.
« Ik geef je honderdduizend dollar », zei hij met een glimlach,
« als je me Chinees serveert. »
Er klonk gelach vanaf de tafels naast ons. Zelfs de pianist speelde geen enkele noot.
Honderdduizend dollar.
De rekeningen vielen als een belediging op haar bord. Voor de mannen aan tafel was het slechts een spelletje. Voor Jasmine was het alles – een bedrag waarmee ze de ziekenhuisrekeningen van haar moeder kon betalen en haar zusje naar een betere school kon sturen. Maar ze wist dat dit aanbod niet om vriendelijkheid draaide. Het ging om controle.
Richard draaide zich om naar de drie Japanse investeerders die naast hem zaten.
« Mijn vrienden zullen beoordelen of haar Chinees goed genoeg klinkt, » zei hij.
« Laten we eens kijken of ze wel goed ‘dankjewel’ kan zeggen. »
Hun beleefde lach klonk geforceerd. Niemand wilde het tegenspreken.
Jasmines vingers klemden zich om het dienblad. Nog maar drie jaar eerder was ze Dr. Jasmine Williams, hoogleraar computerlinguïstiek aan Columbia University – gespecialiseerd in Chinese dialecten. Maar toen haar moeder een zware beroerte kreeg, stortte alles in. Verzekeringsafwijzingen, ziekenhuisschulden en faillissement volgden. Ze verkocht alles en nam elke baan aan die ze kon vinden.
En nu stond ze hier, voor een man die haar als een grap behandelde.
Ze haalde diep adem. « Ik accepteer het, » zei ze zachtjes.
Richard knipoogde. « Wat doe je? »
« Ik accepteer je aanbod, » zei ze. « Ik zal je in het Chinees bedienen. En als ik klaar ben, kun je me hier betalen, waar iedereen bij is. »
Er viel een stilte in de kamer. Toen klonk er een verbaasd gemompel.
Richard lachte en applaudisseerde. « Uitstekend! Maar als het je niet lukt, kniel je neer en verontschuldig je je voor het verspillen van onze tijd. »
Hij draaide zich naar zijn gasten. « Heren, dit wordt een les in zelfvertrouwen. »
Hiroshi Tanaka, een van de investeerders, fronste. « Richard, misschien… »
« Nee, Hiroshi, » onderbrak Richard. « Dit wordt heel leuk. »
Jasmine bleef kalm. Laat hem zich maar begraven, dacht ze.
