Vallen voor opstaan
Voordat haar leven instortte, was Jasmine een steracademicus. Op haar zesentwintigste verdedigde ze haar proefschrift, » Linguistic Bridges: How Food Vocabulary Reflects Cultural Evolution in Modern Mandarin », later uitgegeven door Cambridge University Press. Ze gaf lezingen in Peking, vertaalde voor de Verenigde Naties en sprak vloeiend negen talen.
Toen kreeg haar moeder een beroerte. Na zes maanden in het ziekenhuis kon ze niet meer praten, en Jasmine werd zowel verpleegster als kostwinner van het gezin. Rekeningen slokten haar spaargeld, haar appartement en haar carrière op. Al snel was de enige baan die ze kon vinden die van serveerster – onzichtbaar en stil.
Dus toen Richard haar uitlachte, herkende ze het patroon. Mannen zoals hij hadden iemand onder zich nodig om zich machtig te voelen.
Ze zette het dienblad op zijn tafel en zei kalm: « Voor de duidelijkheid. Wil je dat ik je het hele menu in het Mandarijn geef? »
Richard leunde achterover en genoot van het schouwspel. « Precies. Geen telefoon, geen hulp. »
« Dus als het me lukt, » antwoordde ze, « verdubbel je de betaling – tweehonderdduizend. »
De menigte hield de adem in.
Richard aarzelde even en dwong toen een glimlach af. « Mee eens. Maar als het niet lukt, werk je een maand gratis. »
Jasmine schudde zijn hand. « Akkoord. »
De uitdaging begint
De ober bracht het restaurant het menu van Shanghai Investor : een dik, in leer gebonden boek vol zeldzame gerechten en gedetailleerde Chinese karakters.
« Uitstekend, » zei Richard. « Laten we eens kijken hoe ver hij komt. »
Jasmine opende het en glimlachte flauwtjes. Ze had deze schrijfstijl bestudeerd tijdens haar onderzoek in Peking. Haar mentor, professor Chi Ning Ming, had haar ooit alle regionale termen laten onthouden totdat ze het verschil tussen de sauzen in de drie dialecten kon uitleggen.
Ze keek op. « Mag ik beginnen? »
Richard gebaarde. « Graag gedaan, professor. »
De stem die de kamer tot zwijgen bracht
Haar stem was zacht en helder.
“尊敬的先生们，晚上好。
请允许我为您介绍今晚的特色菜单——” “Goedenavond, heren. Ik wil u graag kennis laten maken met het speciale menu voor vandaag.”
Zelfs degenen die geen Chinees spraken, konden het ritme en de gratie in haar stem horen.
« Allereerst Mapo Tofu – bereid op authentieke Sichuan-wijze met Pixian chilipasta. De combinatie van peper en kruiden vertegenwoordigt een balans tussen hitte en harmonie. »
Yuki Sato, een van de investeerders, keek scherp op. « Haar uitspraak is perfect, » fluisterde hij. « Beter dan die van de meeste moedertaalsprekers. »
Jasmine vervolgde met een beschrijving van elk gerecht – Pekingeend, gestoomde vis, lotusbroodjes – en legde de culturele betekenis, kookmethoden en geschiedenis achter elke naam uit. Vervolgens schakelde ze soepel over naar het Kantonees om te beschrijven hoe verschillend Hongkongse chefs hetzelfde gerecht serveerden.
Yuki sloeg met zijn hand op tafel. « Uitstekend Kantonees! »
Telefoons verschenen. Gasten begonnen op te nemen. De kamer werd stil, alleen haar vaste, melodieuze stem was te horen.
Richards gezicht verbleekte. « Dat vergt oefening, » mompelde hij.
Jasmine glimlachte beleefd. « Wilt u dat ik in het Peking-dialect blijf, meneer Blackwood? Of Taiwanees? »
De investeerders barstten in lachen uit. Deze keer echt lachen.
Richard stamelde: « Wie… wie ben jij? »
Openbaring
Jasmine sloot voorzichtig de menukaart en keek hem in de ogen.
« Mijn naam is Dr. Jasmine Williams. Ik ben gepromoveerd aan Columbia University. Ik heb een postdoctorale fellowship gedaan aan het MIT in Chinese dialectologie. Ik was docent aan de University of Foreign Studies in Beijing. Ik ben de auteur van het boek Linguistic Bridges. Ik spreek negen talen vloeiend. »
