Wat begon als een volkomen routineuze middagtaak, escaleerde al snel in een moment van pure, instinctieve schok voor Hannah Morris, een 34-jarige huiseigenaar die zich bezighoudt met het onderhoud en de organisatie van haar woning . Hannah was net haar achtertuin ingelopen voor een korte inspectie , om even naar haar labrador te kijken en het rommel op te ruimen dat was achtergebleven na een bijzonder winderige nacht. Ze had niets inspannenders verwacht dan een paar gevallen takken oprapen of oneffenheden in het gazon opsporen . Terwijl ze de rand van de tuin afspeurde, viel haar oog op iets donkers, lang en vreemd stilstaands aan de rand van het gazon.
Op het eerste gezicht beschouwde ze het voorwerp meteen als onschuldige rommel in de tuin – misschien een oud stuk afgedankt nylon touw, overgebleven van een eerder klusproject , of gewoon een vergeten, geknikt stuk tuinslang dat gedeeltelijk onder het gras verborgen lag. Zonder enige aanleiding om argwaan te wekken, liep Hannah dichterbij, zich er totaal niet van bewust dat dit gewone, alledaagse moment haar een krachtige, indringende les in wildbiologie en milieubewustzijn zou brengen .
Toen Hannah dichterbij kwam, leverde het object plotseling een cruciaal tegenbewijs: het bewoog. Het voorwerp dat ze vol vertrouwen als levenloos had afgedaan , bleek door een subtiele maar onmiskenbare beweging een levend, ademend wezen te zijn. De schok van deze ontdekking was zo direct en intens dat ze onmiddellijk verstijfde, op slechts een paar meter afstand. Binnen enkele seconden besefte ze dat ze vlakbij een groot, krachtig gebouwd slangachtig dier stond dat rustig in het hoge gras lag. De natuurlijke camouflage was bijna perfect; de gevlekte, aardse kleuren gingen zo naadloos op in de omringende grond en het gras dat het dier vrijwel onzichtbaar was.
