Een man van in de vijftig liep een klein restaurant binnen in een rustige Amerikaanse staat, vergezeld door een meisje van nog geen acht jaar oud. Vanaf het eerste moment merkten sommige klanten dat het meisje er anders uitzag. Ze liep niet zoals elk ander kind dat gewend was aan de aanwezigheid van haar vader. In plaats daarvan liep ze met voorzichtige stappen, haar ogen snel bewegend alsof ze zocht naar iemand om naar te kijken of iets om zich aan vast te houden. Haar gelaatstrekken droegen niet haar gebruikelijke onschuld, maar eerder een verborgen angst die ze probeerde te verbergen.
De man en het meisje zaten in de achterste hoek van het restaurant en bestelden een eenvoudig gerecht. Het gesprek van de man met haar was kort en hard, terwijl het meisje geen woord zei. Vreemd genoeg begon het gedrag van het meisje de aandacht van de serveerster te trekken. Ze merkte dat wanneer het meisje langskwam, ze haar lang in de ogen keek en dan snel haar blik neersloeg, alsof ze iets wilde zeggen, maar het niet durfde uit te spreken.
Klanten merkten op dat het kind langzamer leek te eten, soms de lepel vasthield zonder hem op te tillen, en soms overmatig haar mond afveegde, alsof ze wachtte tot er iets gebeurde. De argwaan werd nog versterkt door het feit dat het kind kleding droeg die niet geschikt was voor het weer. Het was koud, haar armen waren bloot en vertoonden lichte kneuzingen.
Een van de restaurantmedewerkers kon deze signalen niet negeren en besloot een onderzoek in te stellen. Ze benaderde het meisje glimlachend en vroeg haar naam, maar de man onderbrak haar snel en antwoordde namens haar: « Ze is verlegen en praat niet met vreemden. » Op dat moment begon haar angst toe te nemen.ontdek wat er later werd ontdekt, en hoe simpele vermoedens konden uitgroeien tot een groot schandaal…
