« Een overeenkomst is niet genoeg, » antwoordde de dokter, de woorden duidelijk moeilijk voor hem. « De operatie is in uw geval vernieuwend. Die kan alleen in een kliniek in Chicago worden uitgevoerd . Ze wordt niet vergoed door de verzekering en wordt voorlopig alleen op commerciële basis uitgevoerd. » Hij noemde het bedrag, en Anastasia zag hoe de rug van haar moeder kromde en haar gezicht donker werd. Zoveel geld zouden ze nooit hebben. Anastasia begreep: dit was het einde. Lana was veroordeeld, en zij, de oudere zus, had geen manier om haar te helpen.
“Anastasia Miller, kan ik even alleen met u spreken?”
Ze draaide zich om. Er stond een vreemdeling in de zaal, een man van in de veertig. Ze zag een duur pak onder zijn witte jas. Geen dokter , dacht Anastasia. Ze volgde de vreemdeling naar buiten.
« Sta mij toe mij even voor te stellen. Meneer Thompson, advocaat. Ik bezit het testament van meneer Sterling en ben bevoegd u over zijn wensen te informeren. » Hij nodigde haar uit om op een bank in de recreatieruimte te gaan zitten en ging naast haar zitten. Een verbijsterde Anastasia keek toe hoe hij zijn aktetas opende en er wat papieren uithaalde. « Dit is het testament van wijlen meneer Sterling. » De man begon de inhoud tot in detail uit te leggen. Hoe langer Anastasia luisterde, hoe onwerkelijker de situatie leek.
“Wat zegt u?” vroeg de advocaat.
Ze vroeg wat haar het meest interesseerde. « Maar waarom ik? »
« Ik weet het niet, mevrouw Miller. De cliënt heeft mij niet op de hoogte gesteld van dergelijke subtiliteiten. »
« Maar hoe wist hij mijn naam? »
Meneer Thompson spreidde zijn handen. « Dat is mij ook niet bekend. Meneer Sterling heeft uw persoonlijke gegevens gespecificeerd, me verteld in welk ziekenhuis uw zus lag en me opgedragen ervoor te zorgen dat de voorwaarden van het testament strikt werden nageleefd. »
« Maar je begrijpt toch wel dat dit onzin is? Of is er iemand die me voor de gek houdt? »
De advocaat schudde zijn hoofd. « Ik ben het ermee eens. De omstandigheden lijken, op zijn zachtst gezegd, ongebruikelijk, maar er is hier geen sprake van een truc. Alles is heel serieus en heel eerlijk. »
« Maar hoe kan ik dat doen? Trouwen met een volslagen vreemde zodat hij een erfenis krijgt? Nee, daar ben ik het niet mee eens. »
« Weiger niet te snel. Het testament gaat vergezeld van verschillende instructies. Een daarvan luidt dat er direct na het indienen van de aanvraag bij het bureau voor huwelijksvergunningen een bedrag naar uw rekening wordt overgemaakt ter dekking van de kosten van de operatie en de bijbehorende reis- en verblijfskosten. » Hij pauzeerde even en voegde er op een andere, vaderlijke toon aan toe: « Mijn advies aan u is om akkoord te gaan. Dit is een echte kans om uw zus te helpen. Misschien komt er nooit meer zo’n kans. Vooral omdat dit huwelijk een kwestie van gemak zal zijn. Meneer Sterling heeft geen voorwaarden gesteld aan de geboorte van kinderen. »
Anastasia sloot haar ogen. Aan de ene kant van de weegschaal stond Lana’s leven, aan de andere kant haar emoties. Wat verlies ik uiteindelijk? Het is maar een deal. En het lijkt een zeer winstgevende, vooral omdat het huwelijk slechts voor de show is, redeneerde Anastasia, terwijl ze over het aanbod nadacht.
Meneer Thompson haastte zich niet, want hij begreep de gevoelens die mogelijk door de ziel van de jonge vrouw raasden. Uiteindelijk zei ze met een zucht: « Oké, ik ben het ermee eens. Wat wordt er van me verwacht? »
« Mag ik gaan? » vroeg Ethan nors aan meneer Thompson nadat de bediende was vertrokken.
« Ja, meneer Sterling. Hoe wilt u een notarieel afschrift van het testament ontvangen? Kunt u het bij mij ophalen of moet ik een koerier sturen? »
« Het maakt niet uit, » mompelde Ethan en met moeite een « tot ziens » uit zijn tanden persend verliet hij het kantoor.
Meneer Thompson en Anastasia keken hem na. Toen de deur achter de gefrustreerde erfgenaam dichtviel, draaide de advocaat zich naar de jonge vrouw. « Mevrouw Miller, we zullen de instructies van meneer Sterling blijven uitvoeren. Heeft u het telefoonnummer van de arts die uw zus observeert? »
Anastasia knikte, bladerde door het notitieboekje van haar telefoon en noemde de cijfers op. Een minuut later sprak meneer Thompson met de behandelend arts. Zonder in details te treden, liet hij hem weten dat hij bereid was het geld over te maken en legde hij uit wanneer de patiënt naar Chicago kon worden overgeplaatst.
« Nou, mevrouw Miller, » zei de advocaat tegen haar nadat hij het gesprek had beëindigd. « Zodra ik de gegevens van de kliniek en de bevestiging dat ze klaar zijn om u te ontvangen, heb ontvangen, wordt het benodigde bedrag overgemaakt naar de rekening van het ziekenhuis. De reiskosten worden ook naar uw rekening overgemaakt. » Hij zag een schaduw over Anastasia’s gezicht trekken en haastte zich haar gerust te stellen. « Maak u geen zorgen. Meneer Sterling heeft me een overeenkomstige instructie gegeven. Alles wordt volledig betaald. De overboekingen zijn maandelijks, maar u wordt uiteraard geacht uw verplichtingen nauwgezet na te komen. »
Anastasia knikte. « Daar kun je zeker van zijn. »
« Uitstekend. Geloof me, je zus zal beter worden. Het belangrijkste is dat de operatie slaagt. De kliniek is zeer goed beoordeeld en de recensies zijn goed. Dus, stel je in op een positieve uitkomst en bereid je voor op de bruiloft. »
« Waarom zou je je voorbereiden? Er komt toch geen bruiloft, » zei Anastasia kalm.
