De uitslag kwam vijf weken later, op een rustige dinsdag. Geen biologische band met de familie Ellington. Een andere afstammingslijn dook op: Hartman. Een onbekende naam, maar plotseling verbonden door bloedverwantschap. Vreemd genoeg deed het geen pijn. Het was een bevestiging.
Ik stuurde het resultaat naar de familiegroep met een simpele vraag: « Kan iemand me dit uitleggen? »
Mijn moeder belde meteen, in tranen, niet uit spijt, maar uit angst. « Verwijder het, Grace. Het is ingewikkeld. We zijn verder gegaan. » Ze heeft nooit haar excuses aangeboden.
Naomi schreef op haar beurt simpelweg: « Nou, nu weet je het. »
Toen ze eindelijk tegen me sprak, klonk haar stem ijzig. Ze had dit geheim twintig jaar lang bewaard. Nu gebruikte ze het om me van de erfenis uit te sluiten.
Ik nam contact op met een gespecialiseerde advocaat, Sarah Ang. Na bestudering van het bewijsmateriaal was ze duidelijk: « Iemand probeert je uit het testament te sluiten. » Naomi had al eerder advocaten geraadpleegd en de voorbereidingen getroffen.
Drie dagen later belde de familierechtadvocaat me op. Mijn vader had een voorlezing van het testament gepland « onder bepaalde omstandigheden ». Die omstandigheden waren nu aangebroken.
