Ik waardeer mijn e-reader, daar bestaat geen twijfel over. De discretie en het lichte gewicht maken het een waardevolle bondgenoot, vooral om in bed hoofdstukken te verslinden zonder argwaan te wekken.
Maar een echt boek vasthouden, de textuur ervan proeven, de afdruk van je eigen levensreis erop achterlaten… dat is een diep menselijk ritueel.
En wanneer je met de ene hand een dampende kop thee vasthoudt terwijl je met de andere een huisdier aait, wordt dit bescheiden duimaccessoire de onzichtbare held van je leesbubbel.
Waarom hebben we zulke praktische zaken verwaarloosd?
Wellicht kan deze geleidelijke verdwijning worden verklaard door onze overstap naar digitaal. Misschien dachten we dat we ons konden bevrijden van deze handgemaakte accessoires, die desalniettemin onze relatie met lezen verrijkten.
Maar de trends veranderen: ze maken een comeback. Je vindt ze nu op online marktplaatsen, gemaakt van mooi hout, gekleurde hars en soms zelfs in de vorm van dieren (zoals die ik kreeg). Sommige hebben zelfs speelse boodschappen zoals « Nog één hoofdstuk » of « Niet storen alstublieft ». Kortom, ik zou een hele verzameling nodig hebben om mijn literaire stemmingen bij te houden.
Lezen met één hand, een onderschatte luxe.
Onlangs, zittend op mijn voordeurstoep met een warm drankje, mijn antieke tafelstandaard in de ene hand en mijn viervoeter aan mijn voeten, begreep ik plotseling de ware betekenis van dit bescheiden voorwerp.
