Het was niet zomaar een praktisch accessoire, maar een waar symbool: dat van de tijd die we onszelf gunnen, ver weg van de digitale ruis, de constante meldingen en de moderne drukte.
Het is vergelijkbaar met het herontdekken van een audiocassette, een draaischijftelefoon of een toverlamp: een duik in het verleden die ons eraan herinnert dat de puurste vreugde vaak te vinden is in de meest eenvoudige dingen.
Laten we hem de plek geven die hij verdient.
Ik beweer niet dat dit accessoire je dagelijks leven radicaal zal veranderen, maar het zou je leesmomenten wel eens kunnen transformeren.
Vooral als je, net als ik, de kunst van het lezen in onwaarschijnlijke houdingen hebt geperfectioneerd, half begraven onder een deken, met een kopje mok op een wankele manier in balans.
Ja, ik sluit me officieel weer aan bij de liefhebbers van kleine leesstandaards.
Gun jezelf er eentje. Stop hem in je tas. En probeer hem eens uit tijdens je volgende leessessie in de trein, in een wachtkamer of onopvallend tijdens een online vergadering.
Je zult het zelf zien — ineens valt alles op zijn plaats.
