Toen de politie de deur openbrak, rook het huis naar nat tapijt en sigarettenrook.
In de hoek van de woonkamer stond een groot glazen terrarium met een gebarsten deksel. Binnen kronkelde een enorme Birmese python lui, zijn schubben glinsterden in het schemerige licht.
Harris’ blik dwaalde echter snel af naar de kleine slaapkamer aan het einde van de gang.
Emily’s vader, Thomas Carter, stond roerloos naast het bed, zijn handen trilden.
Op de sprei waren lichte blauwe plekken zichtbaar, die in scheve lijnen langs de benen en romp van het kind liepen.
« Het is niet wat het lijkt! » schreeuwde Thomas. « De slang… Soms slaapt ze met hem.
« Hij vroeg me om te vertrekken. Ik wilde niet dat hij gewond zou raken! »
Er viel een stilte in de kamer, vol verbazing.
De angstaanjagende waarheid begon naar voren te komen – Emily’s woorden, haar pijn en haar smeekbeden om hulp hadden betrekking op de gigantische slang die haar vader op onverantwoorde wijze als huisdier hield.
Paramedici brachten Emily onmiddellijk naar het ziekenhuis en Harris en zijn team beveiligden de python.
Het reptiel was bijna twaalf voet lang en woog meer dan vijftig pond.
Specialisten in de dierenbescherming hadden moeite om hem onder controle te houden en waren gefrustreerd door de onverantwoordelijke onvoorzichtigheid van Thomas.
In het ziekenhuis onderzochten artsen Emily. De blauwe plekken op haar lichaam leken op het kronkelende patroon van een slang.
Hoewel er geen breuken waren, waren haar ribben pijnlijk en gevoelig. Emily bekende in tranen: « Mijn vader laat de slang bij me slapen.
« Soms wikkelt het me om me heen en kan ik niet ademen. Het doet pijn, maar papa zegt dat ik me moet knuffelen. »
Deze woorden verpestten het gedrag van Harris volledig. Hij liep de ziekenhuiskamer uit met zijn handen tot vuisten gebald.
Thomas werd op het politiebureau verhoord. Hij drong aan: « Ik heb haar nog nooit zo aangeraakt!
Slang… Het was gewoon een slang. Emily houdt van dieren. Ze vroeg er zelf om.
Onderzoekers hebben echter een donkerdere waarheid ontdekt.
Thomas had een verleden vol onverantwoordelijk gedrag – hij werd herhaaldelijk gewaarschuwd door buren, kreeg klachten over onveilige omstandigheden en kreeg in het verleden een boete voor het houden van exotische dieren zonder vergunning.
De kinderbescherming kwam onmiddellijk tussenbeide. Thomas werd ontdaan van Emily’s voogdij voor de duur van het onderzoek.
Het nieuws van het incident verspreidde zich snel door de stad. De koppen luiden:
« Een klein meisje ontsnapt aan de terreur van een enorme slang » en « De politie redt een kind van het dodelijke dier van zijn vader ».
Toch ging het gefluister door. Sommige stedelingen vroegen zich af of Emily’s geschreeuw in eerste instantie verkeerd was begrepen.
Anderen vermoedden dat Thomas de slang gebruikte als dekmantel voor iets ergers.
Deze dubbelzinnigheid veroorzaakte zowel verontwaardiging als speculatie, maar over één ding was iedereen het eens: het kleine meisje werd in gevaar gebracht door de persoon die haar het beste had moeten beschermen.
Een week later was het bewijs in de rechtbank overweldigend.
