Foto’s van Emily’s verwondingen, de getuigenissen van medische experts en een video van de verwijdering van de python gaven een onbetwistbaar beeld.
De rechter achtte Thomas Carter schuldig aan het in gevaar brengen van een kind, het in gevaar brengen van hem door onvoorzichtigheid en het illegaal bezitten van een exotisch dier.
Emily, die nu bij haar tante Sarah woont, is begonnen aan een lange weg naar herstel.
De therapiesessies hielpen hem om met het trauma om te gaan en hij begon langzaam weer te glimlachen.
Sara beloofde haar: « Geen slangen meer, schat. Alleen een veilig thuis waar je geliefd zult zijn. »
Op school werd Emily’s verhaal een waarschuwing voor leraren en counselors.
Hij herinnerde hen eraan hoe belangrijk het is om goed te luisteren naar wat kinderen zeggen, zelfs als ze in eerste instantie onbegrijpelijk lijken.
Zijn eerste schreeuw – « De slang van mijn vader is zo groot dat hij me pijn doet » – werd misschien gebagatelliseerd of verkeerd geïnterpreteerd, maar dankzij de snelle reactie van de politie werd zijn leven gered.
Een paar maanden later bezocht agent Harris Emily.
Het meisje begroette hem met een tekening: ze stond naast hem, hield haar hand vast en de slang was nergens te bekennen.
Harris glimlachte, vol emotie. ‘Je bent heel dapper, Emily,’ zei hij.
Dit incident heeft een blijvende stempel gedrukt op de geschiedenis van de stad.
De wetten op het bezit van exotische huisdieren zijn aangescherpt en de aandacht van de gemeenschap voor de veiligheid van kinderen is aanzienlijk toegenomen.
De littekens op Emily’s huid waren vervaagd, maar de herinneringen bleven.
Maar diep van binnen wist hij dat hij veilig was. Hij sprak en iemand luisterde naar hem.
En soms is dat wat bepaalt of angst in hoop verandert.
