Als je via Facebook hier terecht bent gekomen, weet je dat het verhaal op het spannendste moment eindigde. Houd je vast, want hier ontdek je de hele waarheid. Dat kleine meisje met vuile handen had een zaal vol miljonairs betoverd met haar muziek. Maar dit is nog maar het begin. Wat er daarna gebeurde, veranderde alles.
De stilte die luider sprak dan het applaus.
Toen de laatste noot wegstierf in de zware lucht van de kamer, viel er een absolute stilte. Het was geen ongemakkelijke stilte, maar een eerbiedige, zware stilte, alsof we allemaal getuige waren geweest van iets heiligs.
Mijn blik kruiste die van het meisje. Ze glimlachte niet. Ze staarde alleen maar naar de schalen met eten die voorbij kwamen, haar maag maakte een gedempt geluid dat de betovering verbrak.
Toen gebeurde er iets onverwachts.
De man in het dure pak, dezelfde die hem een paar uur eerder nog had verteld dat de piano « geen speelgoed » was, stond langzaam op. Op zijn gezicht was een innerlijke strijd te lezen. Arrogantie had plaatsgemaakt voor iets wat leek op schaamte… en erkenning.
Hij liep met afgemeten passen naar de piano. We hielden allemaal onze adem in, in afwachting van een berisping, een klacht over het feit dat we zo’n waardevol instrument zonder toestemming hadden aangeraakt.
In plaats daarvan leunde hij iets naar voren.
‘Hoe heet je, kleine kunstenaar?’ vroeg hij, zijn stem merkbaar zachter.
« Elena, » mompelde ze, haar ogen nog steeds gericht op het eten.
‘Elena,’ herhaalde hij, alsof hij van de naam genoot. ‘Wie heeft je geleerd om zo te spelen?’
De waarheid die niemand had verwacht te horen
Ze keek naar haar kleine, dunne handen.
« Mijn moeder, » zei ze zachtjes. « Voordat ze stierf. »
De lucht leek uit de kamer te verdwijnen. Plotseling leek de elegantie van de avond grotesk, een farce tegenover de werkelijke pijn die de kamer was binnengeslopen.
« Ze trad op in een restaurant in het centrum, » vervolgde Elena, bijna fluisterend. « Ik ging elke dag na school naar haar toe. Ik leerde door te kijken. Toen ze ziek werd, mochten we van de eigenaar in de achterkamer blijven wonen in ruil voor het feit dat ik ‘s ochtends schoonmaakte. »
